‘Genteneirs willen een smoel’
Of hij wel campagne zou voeren vandaag, checken we even per gsm. Het KMI voorspelt stortbuien en het muziekfestival Parklife is geannuleerd. Al snel krijgen we een bericht terug van Mathias De Clercq (36): ‘Door weer en wind ga ik ervoor!’ Het tekent de gusto waarmee de Gentse lijsttrekker van Open VLD zich in de campagne stort.
Wanneer we wat later op de bloemenmarkt op de Kouter rondlopen, stapt hij op iedereen af die zijn pad kruist. Campagne voeren is speeddaten. De Clercq is de koning van de vlotte babbel. ‘Hoe heet uw zoontje? Emiel? Schone naam! Was bij ons ook een kanshebber.’ Wat later op de zondagsmarkt in Wondelgem: ‘Ah, gij zijt voor Brugge (AA Gent speelde zondagmiddag tegen Club Brugge red.). Ach, elke mens heeft een défauke.’ Schouderklopjes en plaagstoten: De Clercq voelt goed aan wanneer hij wat moet uitdelen.
Bijna nooit komt het tot inhoudelijke discussies. Voor De Clercq draaien de verkiezingen dan ook maar om één doel: burgemeester worden. Hij past voor een nieuw ambt als schepen.
De sjerp zou een stunt van formaat zijn. Open VLD heeft vandaag 9 zetels, het kartel tussen SP.A en Groen heeft er maar liefst 26. De Clercq moet hopen op een
alternatieve meerderheid van Open VLD, NVA en CD&V of op een aardverschuiving van de machtsverhouding binnen paarsgroen. Beide scenario’s zijn verre van evident.
Maar dergelijke analyses zijn niet van tel op de zondagsmarkten, waar opvallend veel mensen De Clercq al aanspreken als ‘meneer den toekomstige burgemeester’. ‘Ge
gaat toch niet met de groenen be sturen, hé?’, vraagt een marktganger. ‘Ge moogt niemand op voorhand uitsluiten hé meneer,’ antwoordt De Clercq diplomatisch.
Het is wel dit soort reacties waardoor de liberaal zich in debatten opwerpt als de behoeder van de ‘paarse geest’ in Gent. Met Groen erbij is het te dogmatisch geworden, te links, benadrukt hij aan wie het horen wil.
‘Het valt me tegen dat Mieke Van Hecke en CD&V ook zo links zijn’, zegt marktkramer Daniël Van Hecke, een monument op de Kouter. Nog zoiets dat De Clercq graag in de verf zet: hij alleen zit in het centrum, houdt de kerk in het midden. Typerend is zijn genuanceerde – volgens critici halfslachtige – houding ten opzichte van het circulatieplan, dat de liberalen wel mee hebben goedgekeurd. Een goede zaak, vindt De Clercq, maar een aantal knips moeten weg. Het werkt het kartel op de zenuwen. De Clercq plaatst zich met een been buiten de coalitie, luidt de kritiek.
Peiling aan de toog
Op de natte kasseien in Gent glijdt De Clercq niet uit door die spreidstand, integendeel. ‘De Genteneirs willen op een smoel stemmen. Dat was Daniël Termont (huidig burgemeester red.) in
2012, nu ben ik die smoel.’
Niemand in café ’t Pleintje in Wondelgem die hem tegenspreekt, al zeker niet cafébaas Walter. Zijn toog is zijn peilingbureau. ‘Iedereen zegt hier hetzelfde: ’t es vuur Mathias.’ Het geeft De Clercq brandstof voor het mosselsouper, de pingpongwedstrijd en de viering van 10 jaar natuurpark De Bourgoyen die nog volgen vandaag. Weer of geen weer, De Clercq heeft nog drie weken om zijn ultieme gooi naar de sjerp van de stroppendragers te doen.
De Open VLD’er werpt zich op als de behoeder van de ‘paarse geest’ in Gent. Met Groen erbij is het te links geworden, vindt hij