‘Heeft jouw moeder kanker, of zo?’

O oit al meegemaakt dat een meisje van zestien met een machinegeweer je de weg verspert? Vast niet. Ik ook niet, of toch niet echt. Maar in de virtuele wereld van Fortnite, de hyperpopulaire shootergame, wel.

Het begon grappig. Als een onkundige dertiger werd ik samen met drie teamgenoten op een eiland gedropt waar we, welja, andere teams moesten uitmoorden. Terwijl je dat doet, kan je via je microfoon met elkaar praten. Maar omdat ik een verlegen dertiger ben, luister ik alleen maar. Dat vonden mijn teamgenoten, een Nederlandse jongen en een meisje, niet zo leuk. Aan hun stemmen te horen waren ze rond de zestien jaar oud. Ze hadden het op een gegeven moment ook over hun huiswerk, dus ja.

Het begon met plagerijtjes. Verhinderen dat mijn mannetje de kamer uit kon door in de deuropening te gaan staan. Lachen! Door een hok rond mijn mannetje te bouwen, waardoor ik opgesloten raakte. Lachen!

Toen werd het grimmiger. ‘Hé, ben jij een vuile homo, of zo?’, klonk het plots. Slik. ‘Weet je moeder wel dat je Fortnite speelt? Of heeft je moeder kanker, of zo?’ Lachen! Vonden zij.

Omdat ik niet antwoordde, dachten ze vast dat er een klein kind aan de andere kant van de lijn zat. Want ook bij jonge kinderen is Fortnite bijzonder populair. Het maakt de grove en homofobe uithalen van mijn ‘teamgenoten’ alleen nog maar schokkender. Speelt uw kind soms Fortnite? Hou dan zeker uw oren open.

Gelukkig ben ik zo slecht in dat spel dat mijn figuurtje gauw een kogel in het hoofd kreeg. Dé manier om van mijn cyberbullies af te raken.

Speelt uw kind vaak Fortnite? Hou dan zeker goed uw oren open