Altijd de beste, behalve op het WK
ROHAN DENNIS Tijdritfenomeen wil vandaag eindelijk regenboogtrui pakken De voorbije twee seizoenen heeft Rohan Dennis in de World Tour niet één tijdrit boven de vijftien kilometer verloren, maar op de grote kampioenschappen draait het steeds weer in de so
INNSBRUCK I Rohan Dennis op de tijdritfiets, het is één van de grote bezienswaardigheden in het wielrennen. ‘Hij beheerst die discipline zo goed’, zegt Allan Peiper, sportief manager bij BMC. ‘Hij rijdt de hele tijd constant: steeds hetzelfde aantal omwentelingen – 94 om precies te zijn – en met steeds dezelfde hartslag. Toen hij in de Giro de tijdrit naar Rovereto won (34,2 ki
lometer, red.) is zijn hartslag op geen enkel moment meer dan drie slagen omhoog of omlaaggegaan. En in abso luut vermogen zit hij in de toplaag, sa men met Tom Dumoulin en Tony Mar tin.’
De voorbije twee, drie seizoenen was Dennis zonder twijfel de meest constante renner van het peloton tegen de tijd. Boven de vijftien kilometer heeft hij in de World Tour al twee jaar niet meer verloren. En toch gaat het op WK’s altijd mis. Het lijstje gaat zo: een lekke band in Richmond, een verkeerd afgestelde fiets in Qatar en een valpartij in Bergen. Tussendoor was op de Olympische Spelen van Rio ergens halverwege ook nog zijn stuur afgebro ken. Dennis had op dat moment de op één na snelste tijd en verloor een bijna zekere medaille.
Kort lontje
In Australië is Dennis al drie jaar op rij nationaal kampioen, maar inter nationaal wil het maar niet lukken. ‘En toch heb ik absoluut geen WKcomplex’, zegt hij. ‘Helemaal niet. Kijk naar mijn geschiedenis, ik heb gewoon altijd pech. Eerlijk waar.’ (lacht)
Dennis heeft zeker een punt. Het zit hem gewoon niet mee. De verkeerd afgestelde fiets van Qatar 2016 klinkt misschien als een flauw excuus, maar dat was het niet. ‘Die fiets was toen inderdaad niet goed’, beaamt Allan Pei per. ‘Rohan zat te laag, hij trapte zijn wattages, maar haalde geen rendement.’
Anderzijds: misschien heeft zijn moeilijke relatie met WK’s ook wel te maken met wie Rohan Dennis is. Peiper omschrijft hem als ‘een heel, heel speciale gast. Heel intelligent, heel emotioneel.’ Dat laatste komt vooral tot uiting in de aanloop naar grote wedstrijden. ‘We kennen Rohan ondertussen goed’, aldus Peiper. ‘We weten hoe we hem moeten aanpakken. Maar hij heeft een kort lontje. Soms is het op het randje. Echt op het randje.’
Doorgaans is Dennis een bijzonder aangename gast om mee te praten. Maar soms krijgt de stress hem dus te pakken. En dan krijgen ploegleiders of mecaniciens het te horen. ‘Het is iets dat hij opbouwt’, zegt Peiper. ‘Stress of boosheid die hij dan tijdens zijn tijdrit kan ventileren. In de dagen voor een grote competitie sluit hij zich op in een cocon.’
Dennis zelf ziet het zo: ‘Vlak voor de tijdrit zit ik in een soort van pro ces, dan wil ik nu eenmaal niet te veel gestoord worden. Ik denk dan aan niks. Niet aan thuis, niet aan het avondeten. Het enige wat dan telt is hoe ik mezelf ga pijnigen tijdens de tijdrit.’
Dennis’ WKpalmares zou er heel anders kunnen uitzien mocht hij het allemaal wat meer los laten, maar zo zit hij niet in elkaar. ‘Renners zeggen nogal makkelijk dat ze honderd procent voor hun vak leven’, aldus Peiper, ‘maar bij Rohan is dat echt zo. Bij hem is het honderd procent.’
Lego als afleiding
Veel rock’nroll laat Dennis niet toe in zijn leven. Hij houdt van getallen en structuur. Een tijdrit rijdt hij ‘honderd procent op de wattagemeter’. In het tussenseizoen post hij op Instagram foto’s van creaties die hij maakt met legoblokken. ‘Ook zijn hond Willis zie je daar vaak passeren’, aldus Peiper. ‘Die helpt hem geloof ik ook wel om zijn gedachten weg te nemen van het wielrennen.’ Dennis is overigens getrouwd met Melissa Hoskins, een voormalige baanwielrenster.
Als hij vandaag eindelijk wereldkampioen tijdrijden kan worden, gaat zonder meer een levensdoel in vervulling. De sterren staan in ieder geval gunstig: in de Vuelta kende hij de perfecte aanloop. Op het parcours ligt vandaag na 30 kilometer wel de klim naar Gnadenwald (7,1% gemiddeld, 14%max), maar in een tijdrit gaat Dennis echt niet veel minder goed bergop dan Tom Dumoulin. En de afdaling wordt net zo bepalend. ‘Ik wil die regenboogtrui’, besluit hij. ‘Maar als het opnieuw niet lukt, dan is dat maar zo.’
‘Neen, ik heb geen WKcomplex. Ik heb gewoon altijd pech’