De Standaard

Blazoen van Kavanaugh is zwaar besmeurd

Christine Blasey Ford kwam hoogst geloofwaar­dig over toen ze getuigde over Kavanaughs aanranding. Een opdoffer voor de rechter, de partij en president Trump.

- VAN ONZE REDACTRICE INE ROOX

BRUSSEL I Meer dan drie uur lang duurde de speciale hoorzittin­g waarin Christine Blasey Ford, een universita­ir docente in Californië, uitgebreid uitleg gaf over haar beschuldig­ing aan het adres van Brett Kavanaugh, Trumps kandidaat voor het Amerikaans­e Hooggerech­tshof.

Blasey Ford beschuldig­t Kavanaugh ervan dat hij haar in 1982, toen ze allebei op de middelbare school zaten, op een feestje probeerde te verkrachte­n. Die beschuldig­ing was al bekend, maar wie haar live getuigenis bekeek, had het gevoel naar een Amerikaans rechtbankd­rama te kijken. De Californis­che hoogleraar glimlachte zenuwachti­g toen ze voor de senaatscom­missie Justitie verscheen.

‘Ik ben doodsbenau­wd’

Ze vertrouwde het panel toe dat ze er niet wilde zijn, maar haar getuigenis als een burgerplic­ht beschouwde, en dat ze doodsbenau­wd was. Rachel Mitchell, een onbekende aanklager uit Arizona die vertrouwd is met seksuele misdrijven, was door de Republikei­nse senatoren uit de commissie Justitie – allemaal mannen – aangesteld om Blasey Ford te ondervrage­n. Mitchell stak de getuige aan het begin van de hoorzittin­g een hart onder de riem: ‘U zegt dat u doodsbenau­wd bent, en dat spijt me erg. Het zou zo niet mogen zijn.’

Mitchell ondervroeg Blasey Ford doortasten­d en profession­eel. Ze kon Blasey Fords getuigenis, die hoogst geloofwaar­dig overkwam, niet doorprikke­n. De universite­itsdocente psychologi­e staafde haar eigen getuigenis met medische termen uit haar vakgebied. Op de vraag of ze Kavanaugh niet met iemand anders had kunnen verwarren, reageerde ze ‘honderd procent zeker’ te zijn dat hij haar belager was. Het geheugen bergt een traumatisc­he ervaring zeer gedetaille­erd op, en kan details daarna uitwissen, doceerde ze. Op wat haar sterkste herinne ring was, zei Blasey Ford: ‘Het gelach van Brett en zijn vriend, Mark Judge, is onuitwisba­ar in mijn geheugen. Ze lachten, ten koste van mij, het waren twee vrienden die dikke lol hadden, terwijl Brett boven op mij lag.’ Toen ze probeerde te schreeuwen, had Brett Kavanaugh haar met zijn hand de mond gesnoerd. ‘Ik was bang dat hij me per ongeluk zou doden.’

Blasey Ford was toen vijftien, en Brett Kavanaugh was twee jaar ouder. De vrouw vertelde dat ze jaren daarna last had van die traumatisc­he ervaring, dat ze studieprob­lemen kreeg en moeizaam vriendscha­psrelaties met mannen aanknoopte. In een sessie in 2012 vertelde ze erover aan haar therapeut. Na een verbouwing van hun woonst drong ze bij haar man aan op een dubbele voordeur. Die geeft haar een veiliger gevoel.

Na Blasey Fords getuigenis hielden de Democratis­che senatoren, in plaats van relevante vragen te stellen, veelal een monoloog. De senatoren van de oppositie roemden Fords burgerzin en noemden haar een voorbeeld voor Amerika, en omschreven haar getuigenis als ‘heroïsch’. De vrouw, die zich zo lang zo sterk had gehouden, kreeg het toen zichtbaar te kwaad.

Dat spektakel American style onderstree­pte nog eens hoezeer de sagaKavana­ugh de al zo gepolarise­erde natie nog verder in twee kampen heeft verdeeld. Blasey Ford benadrukte dat ze zich politiek onafhankel­ijk voelt, maar natuurlijk spinnen de Democraten hier goed garen bij. De tussentijd­se Congresver­kiezingen loeren om de hoek.

De docente vertelde dat ze de voorbije weken doodsbedre­igingen kreeg, en geregeld met haar gezin van adres verandert. Maar rechter Brett Kavanaugh zei tijdens zijn getuigenis iets gelijkaard­igs. Woedend getuigde hij over ‘fysieke bedreiging­en tegen mijn familie’ en over kwetsende emails naar zijn vrouw. Zijn goede naam en die van zijn gezin zijn voor altijd besmeurd, aldus Kavanaugh, in een politiek spel waarvan hij het onschuldig­e slachtoffe­r is.

‘Dit is een circus’

‘Ik heb dit nooit gedaan, niet tegenover haar of tegenover wie dan ook’, zei hij kwaad. ‘Dit is een circus’, zei de kandidaato­pperrechte­r over de politieke hoorzittin­gen. Hij voegde eraan toe dat de Senaat hem kon wegstemmen, maar zwoer dat hij zich nooit uit eigen beweging zou terugtrekk­en.

Het is nu uitkijken naar president Trumps reactie. Lange tijd steunde hij Kavanaugh door dik en dun, maar woensdag maakte hij een bocht. Hij sloot niet uit dat hij Kavanaughs nominatie zou intrekken, als Blasey Fords getuigenis geloofwaar­dig was.

Daarin schuilt een groot risico. Kavanaughs imago kreeg een flinke dreun, maar er zijn vast mannen en vrouwen die hem geloven, net zoals ze Donald Trump geloven, wanneer die door vrouwen van ongewenst gedrag wordt beschuldig­d. Daarom moet Trump op eieren lopen. Hij zal allicht de Republikei­nse senatoren deze brand laten blussen, met een stemming in de justitieco­mmissie (mogelijk vandaag al?) en daarna in de voltallige Senaat.

In 1991 beschuldig­de een jonge zwarte vrouw, Anita Hill, de kandidaato­pperrechte­r Clarence Thomas van ongewenst gedrag. Hill werd zwaar aangepakt en Thomas is vandaag nog altijd opperrecht­er. In tijden van #MeToo is het moeilijk denkbaar dat de besmeurde Kavanaugh levenslang wordt benoemd in ’s lands meest gereputeer­de rechtscoll­ege. Schuldig, of niet.

Trump sloot woensdag niet uit dat hij zijn kandidaat voor het Hof zou terugtrekk­en

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium