Te veel van het goeie
Film Rupert Everett speelt Oscar Wilde als een gebroken man in ballingschap.
The happy prince ¨¨èèè Van: Rupert Everett Met: Rupert Everett, Colin Firth, Emily Watson (105 min.)
Iets meer dan een eeuw geleden kon een man de cel invliegen omdat hij hield van een andere man. Twee jaar, in het geval van Oscar Wilde. Hij kwam het nooit te boven: Oscar Wilde was 46 en aan lager wal toen hij in Parijs stierf in eenzame ballingschap. De calvarie daarheen is het onderwerp van een gezwollen, romantische koortsdroom van een film die met Brussels productiehuis Entre Chien et Loup deels ook in ons land werd opgenomen.
Voor Rupert Everett is het een regiedebuut, nadat hij als acteur het pad van Wilde heeft gekruist in de films The importance of being Earnest en An ideal hus band. Hij kon de hoofdrol dus ook zelf spelen, wat hij doet met een overgave die verraadt dat hij Wilde ook al op de planken bracht. Hij zet de dichter neer als een gebroken man, eerst in Parijs, later in Napels, verenigd met zijn verboden geliefde Bosie.
Maar zijn film is meer dan een acteerprestatie: het is ook een stroom van flashbacks en zuippartijen in een visuele flair die de decadente estheet alle eer aandoet. Dat maakt indruk, maar wordt op den duur ook wel wat veel van het goeie. Het gaat je duizelen van de lyriek in de dialogen.
Dat grootste, filmische gebaar is echter geen l’art pour l’art. De tijden zijn dan wel veranderd, ze zijn ook nog dezelfde. Een scène waarin Wilde homofobe beledigingen van een bende hooligans over zich heen krijgt, kon inderdaad in het Brussel van vandaag zijn opgenomen. Zij zullen niet bekeerd worden door deze film, daar is die te ondoorgrondelijk voor. Wat wil je: ‘Er is geen groter mysterie dan het lijden.’