‘Over 30 jaar zijn er geen boeren meer’

Joseph Laureys vindt het jammer dat de prijzen van de groenten niet meer in de krant staan en benoemt politieke partijen soms nog met afkortingen die ze al lang afgeschud hebben. Hij houdt niet van politici die te veel beloven, want beloften naleven kost geld. Veel beloften betekent dus veel belastingen.

Laureys is 92. Hij verblijft al twee jaar in een woonzorgcentrum, maar zegt: ‘Als ik straks naar huis ga, ben ik weer thuis.’ Omdat hij officieel nog op zijn erf woont, gaat hij straks stemmen in Doorslaar, een deelgemeente van Lokeren waar hij een leven lang landbouwer is geweest.

De wereld is er in die 92 jaar niet uitslui tend op vooruitgegaan. ‘De mensen kennen hun buren niet meer. Ze springen in hun auto en zijn weg. Ze kennen elkaar als kopjes achter een autoraam. Als je de kassierster niet kent, kun je een supermarkt binnen en weer buiten lopen zonder met iemand te praten.’

Klein pensioen

Gelijkheid vindt Laureys een belangrijk politiek thema. Hij kent mensen die hun pensioen maar half op krijgen, terwijl zelfstandigen – die altijd hun plan hebben moeten trekken – niet genoeg pensioen krijgen om van te leven. Het thema dat hem het meeste bezighoudt, is het milieu. Er is te veel vuilnis en er zijn te veel toestellen die niet hersteld kunnen worden. De boeren sproeien te veel, waardoor de wilde dieren verdwijnen. Wanneer hij vroeger in zijn wei een nest leeuweriken vond, zette hij er een omheininkje rond, zodat de koeien het niet kon vertrappelen. Dat heeft hij al sinds de jaren tachtig niet meer moeten doen. ‘Ga eens

‘Steek een spade in de grond en je ziet geen mollen, geen meikevers, niks’

naar een akker en steek een spade in de grond. Je ziet niks. Geen mollen, geen meikevers, geen mestkevers, niets.’

Dat het met de natuur niet goed gaat, ligt volgens Laureys ook aan het beleid, dat soms moeilijk te volgen is. Eerst krijg je subsidies om je hoge fruitbomen weg te doen, daarna krijg je subsidies om weer hoogstamrassen te planten. Op het hof van Laureys staat een perenboom van 200 jaar oud en 14 meter hoog. Bomen verdwenen er alleen als ze omvielen.

Grote boerenbedrijven

De partijen die altijd gezegd hebben dat ze voor de boeren opkwamen, hebben volgens Laureys alleen zorg gedragen voor de grote boeren. Daardoor worden de landbouwbedrijven te groot en te efficiënt. ‘Over dertig jaar hebben we geen boeren meer, alleen grote bedrijven.’ Ondanks zijn teleurstelling is hij lang op dezelfde partij blijven stemmen. ‘Wat moet je doen, als boer? Ik heb altijd gekozen voor een kandidaat die ik nog een goede vond.’