Schimmel en vocht

DE SCHEURLIJST NOËL SLANGEN

Meer dan zeventig procent van de Vlamingen heeft een eigen woning. Dat is het resultaat van een bewuste politiek met belastingaftrekken en andere voordelen. Een eigen woning is de beste manier om aan pensioensparen te doen. Maar het creëert eveneens een monsterlijk mattheuseffect, met een omgekeerde herverdeling van arm naar middenklasse. Geen politicus durft het hardop te zeggen, maar de Vlaamse middenklasse is de meest verwende ter wereld. De rijkste Vlamingen zijn bij ons minder rijk en mensen in armoede hebben het slechter dan in de ons omringende landen. De ‘eigen huis’politiek heeft van de Vlaamse huurmarkt een zeer mager beestje gemaakt. Bovendien leiden de alsmaar zwaardere milieuregels die de overheid aan huurwoningen oplegt tot een kleiner aanbod en hogere prijzen. Het antwoord van de overheid is sociale woningen bouwen. Dat dit niet altijd het gewenste resultaat oplevert, werd pijnlijk duidelijk in de VRTreportage over de lamentabele toestand van sommige sociale woningen in Gent. Pijnlijk. Het vocht en de schimmel woekeren er intussen tot in het hart van het roodgroene kartel. Het beschamende verweer van schepen Elke Decruynaere (Groen) was zwakker dan de verrotte steunbalken. In Vlaanderen wachten dit ogenblik 135.500 gezinnen op een sociale woning. Zij moeten gemiddeld 1.198 dagen geduld oefenen. Waar wonen die mensen intussen? Vlaanderen heeft een inhaalbeweging ingezet, maar de huisvestingssector is structureel ziek. De noodzakelijke bouw van nieuwe sociale woningen is niet meer dan een pleister op een houten been.

Samen met de energiefacturen is huisvesting de grootste producent van kansarmoede. Links staat in Gent met de billen bloot. Maar staat niet heel politiek Vlaanderen met de billen bloot?

Tot aan de verkiezingen van 14 oktober overschouwt Noël Slangen dagelijks het electorale schaakbord. Met dwarse blik.