‘Mensen die dansen op je muziek: dat is het ultieme compliment’
Justine Bourgeus maakte ook nummers over haar breuk met Bazartzanger Mathieu Terryn.
Arabische cheerleaders, Braziliaanse funkdrums en een fikse snuif Kanye West. Het is allemaal te horen op het debuutalbum van Tsar B – soms zelfs in één nummer. Met het eclectische ‘The games I played’ lost de Gentse producerzangeres de verwachtingen in.
Vijfhonderd tweeënzestig video’s telt de Youtubeplaylist die Justine Bourgeus (24) bijhoudt van dansperformances op de tonen van haar nummers als Tsar B. De donkere electror&b van de singles ‘Escalate’ en ‘Rattlesnake’, waarin grillige bassen samengelijmd worden door oosters aandoende zanglijnen, blijkt zowel slaapkamerpaaldansers als professionele choreografen te inspireren. Prijsbeest van de selectie is de Californiër Alexander Chung, die al samenwerkte met artiesten als Justin Timberlake: zijn choreografie voor ‘Escalate’ verzamelde 23 miljoen views op Youtube.
Ook op Instagram staat de hashtag #tsarb vol dansvideo’s, onder andere van de Amsterdamse choreograaf Spikey Lee Claessens. Hij liet drie dansers een flitsende groundroutine uitvoeren op ‘Rattlesnake’. ‘Ik hoorde dat nummer toen ik naar huis ging na een avond clubben’, leg hij uit. ‘Ik vond het meteen zo pakkend dat ik besloot het te gebruiken in mijn lessen.’ Later performde Claessens ook tijdens een van Bourgeus’ concerten.
Maar wat maakt Tsar B zo aantrekkelijk voor choreografen? ‘Haar beats zijn heel atypisch en onregelmatig’, zegt Claessens. ‘Dat verrassingseffect helpt om de choreo fris te houden, zodat de kijkers niet voelen wat er aankomt. Dat, gecombineerd met de verleidelijke zang, maakt het interessant om mee te werken.’
Bourgeus, die in het verleden als violiste aan de slag was bij de indiebands Bear Run en School Is Cool, glundert als we het haar voorleggen. ‘Toen ik begon met schrijven, dacht ik nooit dat er choreo’s op uitgewerkt zouden worden. Intussen is dat veranderd: nu probeer ik me in te beelden hoe mensen op een track zouden dansen. Complimenten krijgen voor je muziek is één ding, maar dat mensen die muziek gebruiken om er een andere kunstvorm op te maken, is het ultieme compliment. Die dansvideo’s geven me een gevoel van empowerment: pas toen die begonnen binnen te rollen, ben ik honderd procent beginnen gaan voor Tsar B.’
Voor een deel brengen de dansers zelfs brood op Bourgeus’ plank, want ze vergroten haar publiek en haar Spotifystreams met enkele miljoe
nen. Daar kan de afgestudeerde economiestudente de vruchten van plukken: ze brengt haar nummers uit in eigen beheer. ‘Vijf jaar geleden zou het veel moeilijker geweest zijn om zonder label te overleven. Nu schep ik nog steeds geen poen, en ben ik nog afhankelijk van concerten voor inkomsten. Maar ik houd meer aan Spotify en Youtube over dan wanneer er een platenmaatschappij tussen zou staan, dat zeker.’
Buikdansen
De volgende stap moet komen met The games I played, waarop Bourgeus twee gezichten toont: dat van de r&bqueen met een fascinatie voor de jaren 90 en dat van een klassieke barokvioliste die in het verkeerde tijdsvak geboren is. ‘Velvet green’ krijgt zo een kerkkoor aangesmeerd, terwijl ‘Syzygy’ en ‘Alibi’ druipen van de Britney Spears en Destiny’s Childvibes. Maar dan met bassen die zo hard trillen dat niet alleen je auto, maar de hele E40 davert.
Verdere voltreffers zijn ‘Brazil’ en ‘Medagelous’ – daar speelt percussionist Gert Malfliet een opzwepend Braziliaans funkritme en tekent Bourgeus voor kekke refreinen, alsof er een leger buikdansende cheerleaders door je luidsprekers trekt. Van beide nummers spat een hoge bidsprinkhaanfactor: Tsar B kan heel graag zien, maar bijt even vlot koppen af. ‘Zo is het ongeveer, ja. In al mijn relaties geef ik veel, tot ik teleurgesteld word. Dan verlies ik alle ratio en ontstaat een soort intense maar tijdelijke haat.’
‘In al mijn relaties geef ik veel, tot ik teleurgesteld word. Dan verlies ik alle ratio en ontstaat een intense maar tijdelijke haat’
Daarop zinspelen ook de spelletjes uit de albumtitel. ‘De plaat is een lofzang op mijn laatste drie jaar. Alles waarbij je kan winnen of verliezen is een spel – de liefde bij uitstek. En het waren wilde, liefdevolle, spelerige jaren.’ Nummers als het slepende ‘Untitled’, waarin ook Bourgeus’ barokinvloeden opduiken, laten de verlieskant horen: na een lange relatie is Bourgeus niet meer samen met Bazartzanger Mathieu Terryn. Zijn kant van de breakup stond eerder al op diens jongste plaat, 2. Of ze mekaars albums al gehoord hebben? ‘Nog niet echt. Maar dat komt wel. Soms moeten mensen even uit je leven, zodat je deftig kan nadenken.’
Ook op het hitsige ‘Medagelous’, dat duidelijk lang naast Kanye Wests Yeezus lag te rijpen, worden spelletjes gespeeld: Sylvie Kreusch verzorgt er de zang alleen. Alsof Bourgeus wil zeggen: ik hoef niet te zingen opdat een track van mij zou zijn. Zij alleen houdt de productieteugels in handen. ‘Sylvie maakt ook veel dingen zelf, in programma’s als Logic of Ableton. Als we samen iets doen, heerst er altijd een girlpowervibe. Op Instagram krijg ik soms ook berichten van meisjes die me vragen hoe ze hun eerste stappen in de muziek kunnen zetten. Mijn antwoord is doorgaans: weet dat je niemand nodig hebt. Gewoon wat programma’s installeren en prullen maar. Hoe minder geschoold je bent, hoe verrassender je uit de hoek kan komen.’
Tsar B,