Reconstructie: hoe Bayat en Veljkovic tegen de lamp liepen
Onderhandse commissies, dubieuze schermvennootschappen in belastingparadijzen, facturen voor valse opdrachten: Bayat en Veljkovic zetten allerlei constructies op om geld uit zicht van de fiscus te houden.
BRUSSEL I Het gerecht in Limburg kwam Dejan Veljkovic en later ook Mogi Bayat eind 2017 op het spoor. Toen ontdekte het dat er onder meer via een tiental rekeningen in een Genks bankkantoor op grote schaal zwart geld werd versluisd naar het buitenland en naar dubieuze schermvennootschappen in belastingparadijzen. Uit nader onderzoek bleek dat de twee spelersmakelaars – onafhankelijk van elkaar – achter de verdachte geldstromen zaten, en dat het ging om geld uit verborgen commissies en verloningen van spelers en trainers.
Daarop besloot het gerecht om hun telefoonverkeer maandenlang af te tappen. Dankzij die telefoontaps kwam het niet alleen de mogelijke omkoping van ‘minstens’ twee degradatiewedstrijden op het spoor – AntwerpEupen (2–0) en KV MechelenWaaslandBeveren (2–0) – het slaagde er ook in om duidelijk in kaart te brengen hoe Veljkovic en Bayat de fiscus om de tuin leidden en zichzelf op sluwe wijze verrijkten.
Handlangers
Al snel bleek dat Mogi Bayat veruit de gladste was van de twee. Hij gebruikte zijn bankrekeningen om bij transfers zijn makelaarsvergoeding te maximaliseren en allerlei commissies verborgen te houden, zowel voor de betrokken clubs als voor de spelers. De Franse Iraniër deed dat steevast met medewerking van bevriende makelaars en een rist buitenlandse vennootschappen en rechtspersonen in Engeland, Frankrijk en Luxemburg.
Een van Bayats handlangers is mogelijk Karim Mejjati, die eergisteren al werd opgepakt. Mejjati, die onder meer Rode Duivel Marouane Fellaini in zijn portefeuille heeft, is in Engeland geregistreerd als spelersmakelaar en staat in het voetbalmilieu bekend als de rechterhand van Bayat.
Om de onderhandse commissies voor de fiscus verborgen te houden, gebruikte Bayat de derdenrekening van voormalig advocaat Laurent Denis, die in het verleden vaak optrad als raadsheer van Anderlecht en meestal ook alle spelerscontracten en andere documenten voor Bayat opstelde. Diezelfde derdenrekening werd door Bayat gebruikt om een deel van het geld in cash af te halen.
Ook opvallend, het gerecht nam bij de huiszoekingen voor liefst 8 miljoen euro aan juwelen, cash en luxehorloges in beslag. Luxehorloges die Bayat naar verluidt gretig gebruikte als relatiegeschenk bij zijn makelaarsactiviteiten. Die horloges bleken na controle meermaals frauduleus gededouaneerd – bijvoorbeeld door op de exportfacturen de namen van familieleden te zetten – zodat Bayat er ook nog eens de btw op kon recupereren.
Meermaals langs de kassa
Over welke transfers het precies gaat en hoe Bayat iedereen manipuleerde, gaf het gerecht nog niet vrij. Volgens onze informatie werd de machtige makelaar gisteren onder meer aan de tand gevoeld over de transfers van exAnderlechtspeler Sofiane Hanni naar Spartak Moskou en de ingewikkelde trans
ferconstructie rond Henry Onyekuru. Die Nigeriaanse spits verhuisde eerst van Eupen naar het Engelse Everton, om daarna meteen te worden uitgeleend aan Anderlecht.
Hoe Bayat daarbij een deel van de commissielonen kon verborgen houden, is onduidelijk. Maar een veel gebruikte praktijk in het makelaarsmilieu is die van de opgesplitste, verborgen commissielonen. Sommige makelaars maken er nu eenmaal een sport van om bewust meermaals langs de kassa te passeren. Ze vragen en krijgen niet alleen een vertegenwoordigersvergoeding van de speler, bijvoorbeeld 10 procent van zijn loon, maar vaak ook een premie van de verkopende club (om de transferprijs zo hoog mogelijk op te drijven) én van de club die de speler aankoopt (om de transferprijs zo laag mogelijk te houden).
Mede daardoor ligt het reële transferbedrag voor topspelers vaak veel hoger dan het officieel gecommuniceerde bedrag, waarbij de verschillen soms in de miljoenen oplopen. Dat verschil wordt dan vaak opgesplitst en buiten het zicht van de fiscus via buitenlandse schermvennootschappen verdeeld tussen alle betrokken tussenpersonen.
Veljkovic werkte helemaal anders dan Bayat. De Serviër zou ‘in samenspraak met’ – en dus met medeweten van – voetbalclubs als Club Brugge, KV Mechelen, Racing Genk, Standard en Lokeren financiële constructies hebben opgezet om niet alleen zichzelf verdoken commissielonen, maar ook spelers en/of trainers verdoken verloningen uit te betalen.
Via die constructies konden de betrokken clubs de spelers en trainers die Veljkovic vertegenwoordigde, hogere salarissen geven dan ze zich eigenlijk konden of wilden veroorloven. Hoe? Een groot deel van het loon werd buiten het zicht van de fiscus gestort op rekeningen van een reeks vennootschappen en rechtspersonen in Servië, Macedonië en Cyprus. Rechtspersonen die in handen waren van familieleden van Veljkovic en die in realiteit door hem werden gecontroleerd.
Daarna werd het verborgen loon onder allerlei valse voorwendsels – advies en scoutingopdrachten, extra kosten, consultancytaken – in schijven aan de betrokken spelers en trainers teruggestort. Zo leek het alsof die bedragen niets met hun wettelijke salaris te maken had. Of hoe je van een brutoloon een nettoloon kunt maken.
Over welke spelers en trainers het gaat, was gisteren onbekend. Standard en Club Brugge – bij wie Veljkovic Mats Rits, Tomecak en Letica vertegenwoordigt – ontkenden gisteren nadrukkelijk elke betrokkenheid.
Het gerecht nam voor 8 miljoen euro aan juwelen, cash en luxehorloges in beslag. Horloges die Bayat gretig gebruikte als relatiegeschenk
Veljkovic liet ‘in samenspraak met vijf clubs’ via familieleden verdoken lonen uitbetalen aan spelers en trainers in zijn portefeuille