‘Streetview portraits: Bolivia’ (2016)
Jacqui Kenny
‘Streetview Portraits is een account op Instagram. Ik ontdekte het via Sofie Lemaire. De vrouw achter de account, Jacqui Kenny, lijdt aan extreme agorafobie. Ze durft niet op reis te gaan. Maar om dat gevoel van isolement wat te verzachten, bedacht ze iets fantastisch: ze begon te reizen via Google Streetview. Ze kijkt overal ter wereld rond en maakt screenshots van opmerkelijke taferelen die ze tegenkomt. Kamelen die een weg oversteken. Of een majestueuze boom die net een knipbeurt heeft gekregen, ergens in een Mexicaanse straat. Of een klein roze huisje ergens te midden van de woestijn. Het zijn stuk voor stuk parels. Qua kleuren. Qua compositie. Een heerlijke account om in te grasduinen.’
‘Dit beeld is een tafereel in Bolivië. Het is een van mijn favoriete foto’s van haar. Die twee kindjes die daar toevallig op straat staan in hun rode kleren. Datzelfde rood dat terugkeert in die geverfde muur rechts in beeld. De blauwe bak die ze over hun hoofden houden die ook perfect past in het kleurenpalet van de twee huizen. Ik vind het prachtig. Ik vraag me dan ook meteen af: wisten die kinderen dat het een auto van Google was die passeerde? Wellicht kennen zij Google niet eens. Wisten ze dan dat ze gefotografeerd werden? Misschien zag die auto er in hun ogen wel uit als een soort ruimteschip, en maakte het deel uit van een of ander fantasiespel dat ze op dat moment aan het spelen waren. Dat dit beeld niet in scène is gezet en dat het door het oog van Jacqui Kenny van een toevalligheid naar kunst verheven wordt, geeft mij zoveel voldoening.’
‘Kenny gaat vaak op zoek naar desolate landschappen, met zachte pastelkleuren. Het lijkt me ook dat ze een zwak heeft voor symmetrie. Daardoor creëert ze, hoewel die beelden al bestaan en ze die niet kan controleren, toch een heel eigen stijl. Ze is eigenlijk een uitstekende curator.’ ‘Zelf woont ze in Londen. Je merkt dat ze op zoek gaat naar plekken die helemaal anders zijn. Door haar reisangst kan ze daar in het echt niet heen. Dat lijkt me zwaar, ik reis graag. Deze zomer ben ik met mijn gezin nog drie weken naar Zweden getrokken met de auto. Maar de herinneringen aan die reis, in de weken erna, zijn minstens even leuk. Eigenlijk is dat op een bepaalde manier ook een beetje reizen in je hoofd. Hoewel Jacqui Kenny natuurlijk geen beroep kan doen op echte herinneren, enkel op haar fantasie. De creativiteit die ze uit een beperking haalt, is zo mooi.’ ‘Haar beelden geven ook rust. De kalme verlatenheid die ze uitstralen doen je even wegdromen als het om je heen druk is. Eigenlijk reis je door naar haar beelden te kijken ook zelf met haar mee. Al ben ik toch opgelucht dat ik niet zo’n angst heb. Ik heb wel hoogtevrees. En ik ben argwanend tegenover dingen die onverwacht luide geluiden kunnen maken. Ze moeten mij bijvoorbeeld niet in een ruimte steken met honden of ballonnen. Maar als het dat maar is.’
Katrien Vanderlinden maakt muurtekeningen onder de naam Wonderwalls. Gisteren kwam haar boek ‘Wonderwalls – stap voor stap de mooiste muurschildering in je eigen kinderkamer’ uit.