Het zit goed in het hoofd en in de benen
Met 6 op 6 zijn de Rode Duivels goed weg om de halve finales van de Nations League te bereiken. De goede vorm en de tactische automatismen van het WK in Rusland hebben ze meegenomen naar het nieuwe seizoen. Ze zijn en spelen als de nummer 1 van de wereld.
BRUSSEL I Eerst een bekentenis. Neen, ik heb geen luxehorloge ontvangen van een bevriende spelersmakelaar. Laten we ‘t hier over écht voetbal hebben, en toch weer niet. Ik heb vrijdagavond BelgiëZwitserland live gemist, omdat ik tickets had voor een – overigens geweldig – concert van Ry Cooder. Cultuur boven sport, moet kunnen.
Ik zag de wedstrijd pas zater dagochtend integraal, wat nogal bizar is aangezien je dan weet wat de uitslag is, wanneer er gescoord zal worden en wie er in de slotfase geblesseerd zal uitvallen. Bovendien had ik de weekendkranten op mijn schoot liggen, zodat ik hun geloofwaardigheid kon controleren. De ene krant vond de Duivels ‘matig’, de andere had het over ‘stugge Zwitsers’, de derde over ‘een gezellig avondje uit’. Ook de beoordelingen van de spelers liepen uiteen, hopelijk heeft nergens een makelaar zich bemoeid met die quoteringen.
Een beetje Nederland
2–1, dat geeft geen reden tot euforie, wel tot tevredenheid. Winst tegen de nummer acht van de wereld is geen eitje. België begon enthousiast, maar verviel in de eerste helft al snel in het bekende eu vel: te weinig druk, slordig en nonchalant, altijd net niet. Soms leek het alsof er ook op voetbalniveau een afschakelplan actief was. Doel 1, 2, 3 en 4 lagen te vaak stil, of werkten slechts op halve kracht.
Zwitserland liet zich niet wegspelen, integendeel. De Zwitserse Hazard, Xherdan Shaqiri, liep handig tussen de lijnen en deed de fans af en toe bibberen. Het team
De Rode Duivels stralen onoverwinnelijkheid uit. Gezonde arrogantie. Hazardiaans jem’enfoutisme. Voetbal als belangrijkste bijzaak, maar wel altijd willen winnen
is top, daar hoeven we niet langer aan te twijfelen, maar heeft wel nog een bondscoach nodig die durft bij te sturen. Groot voordeel: in tegenstelling tot zijn voorgangers kan Roberto Martínez dat.
De vleugelspelers etaleerden hun kwaliteiten (een mannetje meer voorin, dreiging langs de flank, voorzetten en schoten) en ... hun gebreken. Thomas Meunier blijft een tot rechtsback omgevormde aanvaller: hij houdt de tegenstander gelukkig wel in het oog, behalve bij het Zwitserse doelpunt. Toen stond hij te slapen en ontsnapte een tegenstander in zijn rug. Die kopte simpel terug, Gavranovic scoorde. Yannick Carrasco zal nooit een verdediger worden. Hij let op z’n positie, niet z’n tegenstander, wat tot iets te veel oepsmomenten leidt. In de spits waren de looplijnen van Romelu Lukaku de eerste helft niet erg geïnspireerd.
En toch: de Rode Duivels stralen onoverwinnelijkheid uit. Gezonde arrogantie. Hazardiaans jem’enfoutisme. Voetbal als belangrijkste bijzaak, maar wel altijd willen winnen. Daar waar in het verleden wedstrijden op details werden verloren, of niet gewonnen, gebeurt dat nu wel. Dat is een kwaliteit die alleen de toplanden gegeven is. We zijn een beetje Nederland geworden. Het zit goed in het hoofd en de benen (en de handen, in het geval van Thibaut Courtois). Op het einde komt het allemaal goed. Romelu zal er wel eentje binnen frommelen.
1’31” balbezit
Lukaku frommelde er zelfs twee binnen, op belangrijke momenten in de tweede helft. Net voor het eerste kwartier was verstreken (1–0) en zes minuten voor tijd (2–1). Vijfenveertig interlandgoals heeft de nog altijd maar 25jarige spits al gemaakt in 78 interlands. Van de actieve voetballers doen alleen Neymar en Edin Dzeko beter. Lionel Messi had er 96 interlands voor nodig, Cristiano Ronaldo zelfs 109. In die tweede helft liep Lukaku voortdurend slim van zijn tegenstander weg. Hij miste een reuzekans na een mooie actie van de ingevallen Chadli, maar stond wél op de goeie plek. En de fans hebben het eindelijk begrepen: deze man is onmisbaar, ook al doet hij weleens iets vreemds met een bal. Geen vervelende fluitconcerten dit keer. Een verademing.
Illustreerde het tegendoelpunt perfect waar de zwakke plekken zich bevinden in dit elftal (de flanken achterin), dan toonden de doelpunten goed aan waar de sterkte ligt (in balbezit zowat overal). Bij de eerste goal was de bal precies een minuut en eenendertig seconden in Belgisch bezit, van 55’45” tot 57’16”. Achtentwintig passes – een deviatie met de rug door de in de weg lopende scheidsrechter inbegrepen – alvorens hij tegen het net belandde. Flatertje van doelman Sommer wel. Een ‘zaalvoetbaldoelpunt’, zei cocommentator Gilles De Bilde op VTM.
De tweede goal bewees dat het ook met een tempoversnelling lukt. Acht baltoetsen in vierentwintig seconden van Courtois tot Lukaku, via een Zwitsers been weliswaar. In de 343 van Martínez kunnen de Rode Duivels zowel dominant als op balbezit spelen, loerend op een gaatje, snel omschakelend van achter naar voor. Dat is een dubbele kwaliteit die weinig tegenstanders bezitten: onetouch football of alotoftouches football. Het kan traag en het kan snel, met als verbindende factor: het kán.
Allerhoogste
De blessures van Jan Vertonghen en nu ook Thomas Vermaelen zijn vervelend richting uitwedstrijd in Zwitserland, over een dikke maand. Dan mag er niet worden verloren, tenzij de Zwitsers vanavond onverwacht punten laten liggen in Reykjavik. Maar Courtois, Kompany en Alderweireld staan pal, Witsel heeft de goede vorm van het WK meegenomen naar Dortmund en Brussel, Tielemans trekt zijn streng als vervanger van De Bruyne, Hazard en Mertens zijn voortdurend in beweging én dreigend, Chadli is een onmiddellijk renderende invaller (en misschien wel meer dan dat), Meunier een extra aanvaller vol zelfvertrouwen en Lukaku, tja...
Morgenavond kan België, zij het vriendschappelijk, bewijzen dat het de beste van de Lage Landen is. Op het einde van dit seizoen wacht ons land, normaal gezien, de ontknoping van de Nations League. Over een kleine twee jaar moeten we dan maar een gooi doen naar wat Oranje in 1988 presteerde: het EK winnen. Bescheidenheid is misplaatst. Dit elftal moet altijd en overal voor het allerhoogste gaan.