KIEZEN IN DE MIST

De natie zal niet sidderen van verbazing als de federale regering straks officieel bekendmaakt dat ze gekozen heeft voor de Amerikaanse F35 als opvolger voor de verouderende vloot F16’s. Het toestel was van meetaf aan favoriet bij de legertop. De concurrentie kwam alleen van de BritsEuropese Eurofighter Typhoon. Frankrijk verkoos zijn kandidaat, de Rafale, niet in te dienen. Het aanslepende aankoopproces leidde tot gewenning en maakte de publieke opinie murw.

Miljarden uitgeven voor oorlogstuig terwijl er zoveel andere maatschappelijke noden zijn, is niet populair. Het is niet gek dat Charles Michel het thema eerst naar zich toetrok en vervolgens over de lokale verkiezingen tilde. Toch zal hij de noodzaak, hier en nu, van die investering moeten aantonen.

Er zijn argumenten: in een multipolaire, instabiele wereld wordt een militair bondgenootschap als de Navo, na een periode van deemstering, weer belangrijk. Vrede in onze tijd is minder vanzelfsprekend geworden. En wie deel uitmaakt van een alliantie, moet zijn deel van de lasten dragen. België bengelt, wat zijn financiële bijdrage betreft, al te lang aan het staartje.

Maar ook dan blijven er belangrijke vragen: moet onze bijdrage echt bestaan uit gevechtsvliegtuigen zoals de F35? Is het verstandig om ons veiligheidsbeleid te stoelen op Amerikaans materieel, nu de Verenigde Staten, met of zonder Donald Trump, hun handen lijken af te trekken van Europa? Was dit geen uitgelezen moment om een aanvang te maken met de uitbouw van een Europees veiligheidsbeleid? Blijven bemande vliegtuigen wel relevant in een wereld met snelle technologische ontwikkelingen?

Wat vooral blijft wringen, is de zware druk die de Amerikanen hebben gezet op de timing van de beslissing. De passie waarmee elke suggestie over het langer in dienst houden van gereviseerde F16’s werd bekampt, was opmerkelijk. Waarom kon die kwestie niet rustig en rationeel worden behandeld? Was het niet gewoon de taak van de oppositie om de twijfels over de procedure ter discussie te stellen?

Er hangt veel mist over het Europese militaire theater. In die omstandigheden zulke belangrijke beslissingen nemen, is heikel. Het zou nuttig zijn eerst klaarder te zien in zowel de politieke als de technische ontwikkelingen die bezig zijn. Met de aanschaf van de F35 kiezen we vandaag een weg die voor jaren vastligt en waarvan geen terugkeer mogelijk is. Dat is in hoofde van deze uitbollende regering een grote politieke verantwoordelijkheid.

Met aanschaf van F35 slaan we een weg in waarvan geen terugkeer mogelijk is