Judassen aan de Schelde
Zes jaar na de vorige is Kruibeke opnieuw in de ban van een politieke afrekening, waarbij de grootste en populairste moet wijken.
Het is halfzes op verkiezingsavond, wanneer Jos Stassen zijn coalitiepartner Filip Vercauteren van CD&V opbelt. ‘Onze uitslag is te desastreus om nu al te praten’, zegt Vercauteren. CD&V ziet haar score bijna gehalveerd, Stassen en zijn SamenVoorKruibeke (SVK) – een kartel van Groen, SP.A en Open VLD – is met 34,4 procent de grote overwinnaar. Bijna een vijfde van de stemmende Kruibekenaren gaf hem een voorkeurstem.
Afgelopen maandagavond is het rond middernacht wanneer ditmaal de gsm van Stassen rinkelt. ‘We gaan samen met de NVA’, zegt Vercauteren. Aan de andere kant van de lijn blijft het stil. ‘Nu is het oorlog’, zegt Stassen dan, en hij haakt in.
Luttele uren slaap later is Stassen er nog steeds niet goed van. Verraad, wraak en Judas zijn bij de eerste woorden die hij, over de Schelde turend, uitspreekt. ‘Met opzijgezet worden kan ik leven. Maar meneer Vercauteren, zoals ik hem nu noem, hangt aan elkaar
‘Dit is de wraak van Denert: liever niets voor mij dan iets voor Stassen’
van leugens.’
Een week lang hadden SVK en CD&V coalitiegesprekken gevoerd. De christendemocraten wilden meer inspraak dan de afgelopen bestuursperiode, en eisten drie schepenposten. Stassen weigerde. ‘Hij zette ons onder enorme druk om toch maar akkoord te gaan’, vertelt Vercauteren. Daarna lopen de versies uiteen. Volgens Stassen gaf CD&V gisteren nog de garantie dat er geen planB was, Vercauteren zegt dat hij nooit zijn woord gegeven heeft.
In elk geval onderhandelde CD&V parallel met de NVA van lijsttrekker Dimitri Van Laere. Alleen: samen hebben ze slechts 10 van de 25 zetels. Enter de vierde hoofdrolspeler in deze politieke tragedie: Antoine Denert, die tussen 1983 en 2013 burgemeester van Kruibeke was. De exNVA’er kwam opnieuw met een eigen lijst op, van wie er zes kandidaten werden verkozen.
De 72jarige Denert aast al jaren opnieuw op de sjerp. Zes jaar geleden was hij veruit de grootste en populairste, maar werd hij gewipt door een relatief onbekende groene kandidaat die minder dan de helft van zijn stemmen behaalde. Zijn naam: Jos Stassen.
Denert snelt ditmaal de NVA en CD&V te hulp. Alle gekozenen van Denert stappen over naar de NVAfractie. Beide partijen waren snel rond: Van Laere krijgt de eerste vier jaar de sjerp, daarna is het aan Vercauteren. ‘We hebben het politieke spel gespeeld’, zegt Van Laere. ‘Als je ervoor gaat, doe je dat om te winnen. Ik toch.’ Vercauteren: ‘Misschien heeft men mij onderschat.’
GeJost Stassen
Denert zelf blijft aan de kant staan, een eis van CD&V. ‘L’histoire se répète’, zucht Stassen. ‘Dit is de wraak van Denert: liever niets voor mij dan iets voor Stassen.’ Enkele arbeiders op de kade wer pen hem vanop afstand een vragende blik toe. Stassen haalt de schouders op en beweegt zijn armen weg van zijn zij. Denert moet glimlachen. ‘Ik ken geen wraak. Ik ben een extremist in mensen graag zien.’
Op het pleintje bij de kerk heeft iemand ‘ge’ voor en ‘t’ achter het woord Jos op een affiche geplakt. In café Ons Huis gaat het over niets anders. ‘Dat trekt op niets’, zegt de uitbater. ‘De overlopers.’ Aan de toog beweegt Diego zijn hoofd van links naar rechts. ‘Wat ze Denert aangedaan hebben, doet hij nu terug. Ik ben ook zo: wat je mij lapt, lap ik je terug.’
Enkele honderden meters verder is de voortuin van Vercauteren opvallend leeg. Zijn verkiezingsbord haalde hij weg uit vrees voor reacties op zijn demarche. Hij opent de Facebookpagina van de lokale CD&Vafdeling: de commentaren rollen over zijn scherm. ‘Plat op de buik’, ‘tsjevenstreek’ en ‘degoutant’ zijn nog de vriendelijkste. ‘Zo erg had ik het niet verwacht’, zegt Vercauteren. ‘Wij hebben geen postjes gevraagd. Ze zijn ons aangeboden.’
JOS STASSEN (GROEN) Aftredend burgemeester