Fried Green Tomatoes

Ik zie je daar al staan, de enige blanke man in een groep zwarte vrouwen! Ik werk hier aan een reportage over het historisch hoge aantal vrouwen dat kandidaat is voor deze verkiezingen – na twee jaar Trump kookt het bloed van heel wat meisjes en vrouwen – en zo belandde ik in een zwarte Baptist Church in Blackstone, op het platteland van Virginia. Abigail Spanberger, een voormalige CIAagente die jarenlang in Brussel was gestationeerd, is kandidate voor het Huis, en hield daar een campagnemeeting, uiteraard om de zwarte stem te veroveren. Zij werd er getrakteerd op soul food en gospel, en wij dus allemaal ook.

Muziek breekt het ijs. Ik begon onmiddellijk het koor te filmen, en in de gang raakte ik aan de praat met Spanbergers zwarte woordvoerster, die heupwiegend stond mee te neuriën. Negrospirituals grijpen me steevast naar de keel. Misschien omdat, toen ik nog een kind was, mijn moeder me ooit zei dat je ‘in die muziek het verschrikkelijke leed dat zwarte mensen is aangedaan heel goed kunt horen’.

‘Ik weet hoe ik eruit zie, maar ik ben grootgebracht op Aretha Franklins muziek, dus mag ik meedoen?’ vroeg ik aan de woordvoerster, waarop ze me grinnikend omhelsde en we begonnen te dansen.

Na de campagnemeeting stopten fotografe Erin en ik voor een snelle hap in The Corner Kitchen, een traditioneel zuiders restaurant in Blackstone, waar fried green tomatoes op de menukaart stonden.

Als muziek het ijs al niet breekt, dan films wel, nietwaar, Movieman? ‘Als ik “fried green tomatoes” zie staan, moet ik altijd denken aan de film’, zei ik tegen Herbert, de goedlachse AfroAmerikaanse ober. ‘Ach, echt? Ja, dat was een ontroerende film’, zei Herbert.

Als grote filmkenner heb jij ‘Fried Green Tomatoes’ natuurlijk gezien. Je weet wel, die prent met Kathy Bates, over het leven in een stadje op het platteland van Alabama. De film kwam uit in 1991, toen ik een jonge tiener was, en ik maakte zo voor het eerst bewust kennis met thema’s als segregatie, het diepe racisme in de VS, en de terreur van de Ku Klux Klan.

Dat de film daarover gaat, wist Herbert natuurlijk ook nog. Toen hij mijn fried green tomatoes bracht, zei hij dat de hele keuken over de prent aan het napraten was. Hij vroeg ons hartelijk om nog eens terug te komen.

Ik zou ‘Fried Green Tomatoes’ nog eens terug willen zien. Heb jij de dvd? Mag ik hem dan eens lenen?