Eén boze muisklik verder ...

I k koop niet graag online kleren: ik krijg jeuk van kunststoffen en in de winkel kun je voelen wat je koopt. Maar toen mijn favoriete jeansmerk alleen nog stretchjeans maakte, zocht ik op het internet vintage exemplaren.

Fans van Phoebe Philo doen nu hetzelfde. Ze kopen massaal de kleren en handtassen die Philo voor Celine maakte. De prijzen rijzen de pan uit. Op Instagram heeft @oldceline na drie weken al 102.000 volgers. De stijl van Philo sprong er zó uit tussen de vaak inwisselbare collecties van grotere couturiers: elegant, minimalistisch, in niettuttige pastels. Celine had dankzij Philo hondstrouwe fans.

Haar opvolger Hedi Slimane heeft net zijn eerste collectie voor het huis gepresenteerd. Veel zwart, veel leer, veel bloot. De ‘Philophiles’ hebben luidkeels afgehaakt. In een mail aan een modejournalist van Libération en Vogue haalt Slimane giftig naar hen uit. Ze haten hem omdat hij als man een vrouw opvolgde. Terwijl hij vrouwen net heeft bevrijd met zijn minirokken!

Alsof vrouwen Hedi Slimane nodig hebben om zich te bevrijden

Ik vermoed niet meteen een antifeministisch complot als een man een vrouw opvolgt. Maar dat neerbuigende toontje van Slimane, moet dat onderhand niet naar een museum? Alsof vrouwen hem nodig hebben om zich te bevrijden. Dat kunnen ze elke keer als iemand vindt dat ze a) zich moeten bedekken of b) meer huid moeten tonen.

Slimane tekent ook een nieuwe mannenlijn voor Celine. Misschien denkt hij dat de vrouwen die het merk groot maakten, daarom bijzaak zijn geworden, of alleen nog kunnen dienen als sexy lokaas voor de nieuwe klanten. Maar klanten kunnen dus stemmen met hun kredietkaart. En waarom zou je een modehuis trouw zijn, als ze onderling zo inwisselbaar worden?