‘We beseffen steeds meer dat het nu moet gebeuren’
‘‘Tattooed smiles’ zijn dingen die je wilt vasthouden’, zeggen Jan Paternoster en Dries Van Dijck van Black Box Revelation. We beluisterden het album en vroegen ons af wat wij er willen van vasthouden. Een interview in 5 tattoos.
1. BXL MA BELLE
JJan: ‘Ik heb lang getwijfeld over een tattoo. Om te stoppen met twijfelen, besloot ik paar jaar geleden “BXL” op mijn schouder te laten tatoeëren. Maar ik kwam thuis met een zelf getekend skelet. Dat was de reactie daarna ook: dat hebt ge zeker zelf getekend? (lacht) Ik ben een piekeraar, die tekening herinnert mij eraan dat ik moet ophouden met twijfelen. Misschien was dat wel de grondlegging van deze plaat.’
‘Die BXL heb ik uiteindelijk toch ook nog laten zetten. Ik hou van Brussel. Ik zat even in Antwerpen, maar toen het uit was met mijn lief, dacht ik: zalig, terug naar Brussel. Zo’n grave stad. Het zou hier zoveel beter kunnen, maar ik hou van de anarchie. Alles is hier mogelijk.’
Dries: ‘Ik kom graag in Brussel, maar daarna wil ik altijd weer naar de buiten. Daar kan ik verbouwen en met containers sleuren.’
Jan: ‘Als Dries een superkracht zou kunnen kiezen, dan was het graven. (lacht) Brussel zit niet letterlijk in deze plaat, maar mijn hoofd is er het equivalent van: chaos, druk verkeer, vuile lucht, maar toch de coolste plek.’ 2. LEVE ELVIS!
Jan: ‘Twee jaar terug ging ik op stap met Gorik (Van Oudheusden, alias Zwangere Guy, red.) en hij had Roméo Elvis meegepakt. Ik vond zijn eerst plaat geweldig. Tot mijn verbazing bleek hij ook ónze albums grijsgedraaid te hebben. Hij vroeg me of ik gitaar wilde spelen op “Agora”, een nummer op zijn tweede Moralealbum. Dan zeg je niet nee.’
‘Roméo Elvis is intussen een superster, maar hij is wel een gewone Brusseleir gebleven. Zijn stem is ongelofelijk. En zijn humor! Het soort humor waarom België zo bekend is om zijn stripverhalen.’
Dries: ‘Toen we merkten dat een van onze nieuwe songs een hiphopvibe had, dachten we meteen aan hem. Nu, “Laisser partir” is géén hiphop geworden. Gelukkig, want dat is net de kracht ervan.’
Jan: ‘We hebben voor deze plaat véél nagedacht over wat typische Black Box Revelationmuziek is. De conclusie is dat die niet bestaat. Of we nu met gitaren of synths of strij
kers klooien, als wij het maken, ís het Black Box Revelation.’ 3. GIMME YOUR BLUES
Dries: ‘Voor mij blijft blues de basis. Die emotie, alles zit erin.’
Jan: ‘Zo’n Lightnin’ Hopkins die zo’n rammelende elektrische gitaar bespeelt, dat is iets heel eerlijks. Dat eerlijke hebben wij altijd in onze muziek willen stoppen.’
Dries: ‘Seasick Steve heeft ons daarin veel bijgebracht. Zo lief en easy going is hij ook. Een uur nadat we hem op Pukkelpop hadden ontmoet, was beslist dat we met hem op tournee gingen.’
Jan: ‘“Built to last” gaat over een jonge gast die raad vraagt aan een oude grijsaard. Dat moest mijn grootvader zijn, maar die overleed voor ik het hem kon vragen. Steve was de juiste man op het juiste moment. “Nothing’s ever built to last”, was zijn advies.’ (lacht) 4. I LOVE MY CHOUKE Jan: ‘Mensen denken vaak dat ik “baby sugar sugar” zing in “Tattooed
‘We zijn altijd bezig met willen hebben, maar op het einde van je leven telt niet wat je hebt, wel wat je hebt gedaan’
smiles”. (lacht) Maar als Brusselaar vond ik “chouke chouke” logischer.’
‘"Tattooed smiles” zijn letterlijk zuigplekken, maar voor ons staat het voor het proberen vast te houden aan iets moois, terwijl dat door de beweging van de tijd nooit zal lukken. Zelfs je mooiste herinneringen vervagen. Dat is niet erg, want ze worden ingevuld door andere. Maar het doet je wel beseffen dat je dat moment moet vastpakken.’
Dries: ‘Jan heeft me deze keer echt geraakt met zijn teksten. Het zijn je meest letterlijke, maar ook je meest poëtische, Jean. Proficiat.’
Jan: ‘Merci, pee. Je probeert jezelf bij elke plaat uit te dagen, en dus ga je dieper graven.’
‘Tattooed smiles gaat over een liefdesbreuk én de ware liefde vinden. In de periode daartussen begin je na te denken. Niet alleen over de liefde, maar over álles. Zo’n breuk mag je niet negeren, op een bizarre manier moet je van die miserie genieten, er je tijd voor nemen. Zoals je ook moet stilstaan bij iemands overlijden.’
5. LIFE IS AGE UNTIL WE DIE
Dries: ‘Vroeger waren we altijd de jongsten. Nu niet meer.’
Jan: ‘We krijgen vaak te horen dat we oude gasten zijn in een jong lijf. Dat is gezever, maar het heeft wel iets. Tijd heeft me altijd gefascineerd, omdat je er geen vat op hebt. Dries is 27, ik 29, we zijn al meer dan tien jaar bezig. We beseffen steeds meer dat het nu moet gebeuren.’
‘Tijdens het maken van Tattooed smiles zijn mijn drie nog levende grootouders gestorven. Mijn grootvader zat op het einde in een rusthuis. Eén kader aan de muur, een wereldbol op de kast en een fles wijn. Wij zijn altijd bezig met willen hebben, maar op het einde telt niet wat je hebt, wel wat je hebt gedaan. (denkt na) Alhoewel. Misschien kan je zoals de farao’s toch maar beter een schatkist meepakken voor de oversteek.’ (lacht)
Dries: ‘Dan kom ik een put graven.’
‘Tattooed smiles’ is nu uit. ¨¨¨¨è. 14 en 15 maart, AB, Brussel.