Innige deelneming
Hoofdpersonage Leigh Shaw (Elizabeth Olsen), nog geen dertig en weduwe: een vat vol wijsheden.
‘Hoe zou het voelen om elk jaar 308.780 dollar te verliezen, en dat jaar na jaar opnieuw, tot in de eeuwigheid? Wel, zo voelt het om iemand te verliezen van wie je houdt. Het is een beetje abstract geformuleerd, en compleet niet te vatten, maar zo abstract en niet te vatten moet het onge veer voelen.’
Zo zegt ze het min of meer, hoofdpersonage Leigh Shaw (Elizabeth Olsen) in de fictiereeks Sorry for your loss. Leigh is nog geen dertig en weduwe. En ze zegt wel nog meer dingen die blijven hangen. Over hoe mensen die een drama hebben meegemaakt door de rest van de wereld een soort aura van diepzinnigheid toegemeten krijgen. Alsof ze door zo’n drama ineens op een piëdestal belanden, de grootste filosofen ter wereld worden en alles weten over liefde, leven en dood. Of hoe je op het vlak van rouw twee soorten mensen hebt: de Courtney Loves (boos en uitzinnig) en de Jacky Kennedy’s (discreet en ingetogen). En Courtneys en Jacky’s kunnen en zullen nooit vriendinnen zijn.
U hebt het al begrepen: Sorry for your loss gaat over doodgaan, en over hoe de buitenwereld een rouwproces nog te vaak afdoet als een puistje dat even pijn doet en dan weer snel heelt, als je er maar genoeg condoleances en andere platitudes over smeert. Het is fictie van het intimistische en ingetogen soort. Zonder veel toeters en bellen, slijmerige sentimenten of vergezochte plotwendingen. Het is zo’n reeks waarbij de personages onder je huid kruipen en er nog dagen na de laatste aflevering blijven hangen.
Die personages zijn vooral Leigh en Danny (Jovan Adepo), respectievelijk de vrouw en de broer van de overleden Matt (Mamoudou Athie), die zelf ook in flashbacks mag opdraven. In tien afleveringen leren we wat Matts leven en dood betekenden, zowel voor hem als voor zijn geliefden en voor de geliefden van zijn geliefden – want zo iets werkt als een reeks dominostenen. En omgekeerd komen we te weten wat het leven voor Matt betekende, en hoe niets was wat het leek. Ook hijzelf was niet het open boek waarvoor iedereen hem hield. Iets wat de nabestaanden even veel pijn doet als het verlies op zich.
Het is een gedurfde reeks, niet zo
Het is een gedurfde reeks, niet zozeer vanwege het thema, wel omdat ze de luxe neemt traag te gaan
zeer vanwege het thema, wel omdat ze de luxe neemt traag te gaan – te traag wellicht voor sommige kijkers. En nog gedurfder: ze zit niet op Netflix, NPO, HBO, Amazon of een openbare educatieve omroep, maar op Facebook Watch zowaar, een platform met te mijden filmpjes over rare dieren, pranks en amateuristische bloopers. Maar er zitten dus ook een paar fictiereeksen op, gemaakt, betaald en geproduceerd door Facebook. Tien afleveringen later ruimden we de besnotterde zakdoeken op en hadden we een beetje een idee van hoe het voelt om 308.780 dollar te verliezen, elk jaar opnieuw, tot in de eeuwigheid.
Sorry for your loss. Tien afleveringen op