RECHTS BLIJFT HET RISICO GEWOON GROTER

Het komt Open VLD, NVA en CD&V elk handig uit om de bestuursdeelname van PVDA in Zelzate met grote principes te verketteren. Alsof daar aan het kanaal GentTerneuzen de democratische dijk breekt. Toch maar even de tekst van het bestuursakkoord erbij nemen. SP.A en PVDA zullen de belastingen verlagen voor de kleine zelfstandigen en verhogen voor de grote bedrijven. Criminaliteit willen ze effectief bestraffen én ze zetten in op preventie via de wijkagent. Ze gaan het onkruid te lijf en zullen de luchtvervuiling regelmatiger meten. Een ‘systeemswitch’ zoals de PTB in Molenbeek of Luik voor ogen had, staat in Zelzate voorlopig niet op stapel. Het woord ‘coöperatieve’ duikt één keer op: ze sporen de Zelzatenaren aan om in energiecoöperatieves te stappen. En qua nationalisatie: ze zullen ‘trachten’ om de poetsdienst van de gemeentelijke gebouwen opnieuw in eigen beheer te nemen.

Het is ver springen om hierin het argument te zien waardoor de rechterzijde nu ook geen beperkingen meer moet ervaren, zoals Bart De Wever zei. Aan de rechterzijde blijft het risico gewoon veel groter. Neem een oversteek naar Forza Ninove. Het zou hard zoeken zijn naar patiënten die dankzij Forza Ninove gratis behandeld zijn (in Zelzate bediende de aan de PVDA gelinkte groepspraktijk Geneeskunde voor het Volk drieduizend patiënten op twaalfduizend inwoners). Terwijl racistische praat over zwarten er voor het rapen ligt. Ongetwijfeld is het aanlokkelijk om ook op rechts alle ruimte te benutten. Maar het Vlaams Belang blijft dubbelzinnig en trekt dus lieden aan met ranzige ideefixen. Zolang mainstream partijen en hun mainstream electoraat gevoelig blijven voor fatsoen, en dat is in Vlaanderen gelukkig nog altijd het geval, zoals Schild & Vrienden demonstreerde, blijft de prijs veel te hoog.

Misschien zit het ook in de onderbuik van de PVDA nog niet helemaal koosjer. Extreemlinks heeft weliswaar geen lokale erfzonde, anders dan extreemrechts en de collaboratie. Stalin was de held maar nooit de broodheer van PVDAvoorganger Amada. Maar de historische opkuis in de partij tegenover het communisme is pas een decennium op dreef. De antiimperialistische zenuw trekt zo hard, dat Venezuela wel eens vergoelijkt raakt. Inderdaad is de PVDA geen partij als een andere. Ze wil af van het kapitalistische systeem. Maar ze wil dat via parlementaire weg, zweert ze. The proof of the pudding is in the eating. Uit democratische voorzorg is het veiliger om dat, behalve ergens lokaal, nog wat uit te stellen, mocht dat probleem zich in 2019 ooit voordoen. Dat de partijen in het centrum zo tot elkaar veroordeeld blijven voor coalities, zullen ze niet betreuren. Het is hun bonus voor hun hygiëne.

Natuurlijk breekt daar aan het kanaal GentTerneuzen de dijk niet