Weer op tafel
pieteren zoals de waterstoftechnologie voor automotoren (ten voordele van elektrische motoren), iets wat we ons ook nog uitgebreid zullen beklagen.
Belgische tristesse
Wie heeft het lef om te zeggen dat de kernuitstap een verkeerde keuze was? Je moet al enige doodsverachting hebben om in België dit vraagstuk nog op tafel te gooien. Toch zou het goed zijn mocht iemand in het politieke spectrum de euvele moed hebben om dat te doen. Zelfs Japan bouwt weer nieuwe installaties, net zoals de rest van de wereld buiten de Europese Unie.
De Belgische politieke ‘tristesse‘ in dit dossier doet kernenergie meer kwaad dan haar mogelijke fysieke gevaren. Het argument dat kerncentrales bouwen te lang duurt, is meer een argument tegen de trage Belgische politieke besluitvorming dan een argument tegen centrales. Maar goed, we zijn dus reeds rijkelijk laat.
Een plan voor minstens vijftig jaar is nodig, waarbij kernenergie instaat voor een basisvoorziening aan betaalbare energie, en waarbij ruimte vrijkomt om alternatieve energie verder te ontwikkelen en het aandeel daarvan in de energiemix te vergroten. Zo krijgen die alternatieven de tijd die ze nodig hebben en hoeven we geen bruinkool en gas bij te stoken om de wegval van kernenergie op te vangen. En wees dan meteen ook zo eerlijk toe te geven dat we er met wind en zon en de geologische en andere beperkingen van ons land niet komen, niet nu en ook niet op langere termijn. Ook voor de soms aangehaalde stelling dat investeren in kernenergie wind en zonneener
Dat kerncentrales bouwen te lang duurt, is meer een argument tegen de trage Belgische politieke besluitvorming dan een argument tegen centrales
gie zou kannibaliseren, bestaat geen enkel bewijs.
Betaalbare energie
Je moet vaak je strijd kiezen, je kunt niet op alle slagvelden tegelijk aanwezig zijn. CO2reductie heeft nu even (al dan niet terecht) voorrang, maar dat wil niet zeggen dat energie onbetaalbaar moet worden. Die luxe hebben we trouwens niet. De Nederlandse hoogleraar Bas van Bavel schreef enkele jaren geleden in zijn boek De onzichtbare hand dat alle historische periodes met aanzienlijke (stijging van de) welvaart zich laten kenmerken door de aanwezigheid van goedkope energie. Welvaart is natuurlijk niet hetzelfde als welzijn, maar ze staan ook niet volledig los van elkaar. Overigens, welzijn laten stijgen met beperkte economische groei zonder betaalbare energie is compleet ondenkbaar. Energieschaarste drijft een maatschappij de armoede in.
Welke politieke tijger gunt de waarheid haar rechten, ontdoet zich van het virus van het politieke cynisme, verbergt zich niet achter holle retoriek en gooit dit lastige dossier weer op tafel?