Grenzen tussen de lakens
Het persoonlijke is politiek in dit Palestijnse drama over een verboden liefde in Jeruzalem.
Films maken vergt moed. Dat geldt eens te meer wanneer je een Palestijn se filmmaker bent die op de set bezoek krijgt van het Israë lische leger, zoals Muayad Alayan overkwam (DS,
16 april). The reports on Sarah and Saleem is nochtans allesbehalve een ontvlambaar pam flet tegen de bezetting. Wel is het een gevoelig drama over twee mensen, dat zo blootlegt hoe een machtsapparaat het dagelijkse leven in de tang neemt. Ook tussen de lakens worden grenzen getrokken en checkpoints geïnstalleerd.
Saleem en Sarah hebben een overspelige relatie – tot zo ver geen opzienbarend onderwerp voor een dramafilm. Al leen: Saleem is een Palestijn, Sarah is de vrouw van een Israëlische kolonel. Hun affaire gaat goed tot Saleem in een caféruzie belandt met verregaande gevolgen. Elke misstap kan een Palestijn duur te staan komen. Sarah zal moeten kiezen. Blijft ze trouw aan haar man en vaderland? Of luistert ze naar haar hart? Hoe ver reikt haar engagement?
De regisseur slaagt er niet helemaal in om dat overspelverhaal te onttrekken aan de sensationele wendingen van een televisiesoap. Hij doet te weinig met het stevige materiaal dat hij voorhanden heeft, terwijl hij elders het drama te stevig aanzet.
Wel toont hij mooi in wat voor verschillende werelden Sarah en Saleem bewegen, ook al wonen ze in datzelfde Jeruzalem. Haar wereld is er een van nette lakens en kille luxe; de zijne is er een van een stof fige armoede. Voor beiden lijkt de affaire een vlucht uit hun beklemmende bubbel; voor beiden zijn de opties beperkt. Wat ze nodig hebben, is moed.