Het standvastige mantelpak
Europa heeft meer Theresa Mays nodig. Wat een heer lijke vrouw, die May. Zonder verpinken gaat ze de hache lijkste week uit haar loop baan in. Wat ze ook doet, wel ke stap ze ook zet, ze zal be dolven worden onder de kri tiek. Stel dat er een speciale, nog even semiEuropese edi tie van Dancing with the stars met politici zou bestaan, dan eindigde May vast ergens onder aan de ladder, ex aequo met Angela Merkel, op een plek die hen en vele vrouwen tenslotte niet onbe kend is. Met haar krukkige danspassen en haar frenetiek politiek geploeg heeft May zich al zo vaak de spot op de hals gehaald dat ze er een huisstijl van gemaakt heeft: die van het standvastige mantelpak. Iedereen heeft zijn commentaar klaar? Haar zal het een zorg wezen.
Style is the answer to everything, volgens de schrij ver Charles Bukowski. Los van de vraag of het nu een goede of slechte zaak is dat May deze week in Brussel zal bepleiten dat het Verenigd Koninkrijk de controle over immigratie zelf in handen houdt, en of de sterren van Europa blijven meespelen, die stijl van haar is wunderbar. Midden in de chaos staat ze daar. Een beetje buigen en strekken kan om met een compromis te eindigen, maar ze laat zich niet omver blazen, ook niet nu de massa’s die voor de Brexit kozen doorhebben dat er geen weg terug is en panikeren, nu haar kabinet leegloopt, haar eigen kamp verdeeld is en Europa gromt.
Velen zouden bij zoveel tegenstand van alle kanten besluiten dat het mooi geweest is en de eer aan zichzelf laten. Kanonnenvlees worden, wil het cliché. De typische vrouw op een onhoudbare plaats die tijdens crisissen geslachtofferd wordt. Maar May ziet dat net even anders. Zij is zelf het kanon.
‘De Brexitonderhandelingen zijn nooit gemakkelijk geweest’, zegt ze op Sky News, met het uithoudingsvermogen van een triatleet. Met de finish in zicht zijn ‘de moeilijkste momenten aangebroken’. De struikelsteen van het ego, daar schijnen May of Merkel for that matter, geen last van te hebben. Veel van hun mannelijke collega’s hanteren veel sneller de stijl van de lange tenen en voelen zich persoonlijk beledigd of bespot.
‘This isn’t about me’, zegt May nog op Sky News. ‘This is about the national interest.’
En daarmee is alles gezegd. De dienstbare vrouw is de toekomst van de politiek. Het ging nooit om haar. Of om haar dansjes. En dat is, hoe je het ook draait of keert, een superieure vorm van stijl en elegantie.
(Soms krijg je het ego en het eigenbelang niet echt uitgelegd. Don’t bother. Laat de spot gewoon even over je komen. Take it like a woman, Vandeurzen.)