Alweer prijs voor Tim Van Aelst
Hoe zal ik het zeggen? heeft een Internationale Emmy gewonnen. Tim Van Aelst en zijn productiehuis Shelter hebben er nu al drie. Dat roept minstens evenveel vragen op.
1. Wat is dat eigenlijk, die Internationale Emmy’s?
Daarvoor moeten we diep in de Amerikaanse psyche duiken. In de Verenigde Staten betekent ‘internationaal’ hetzelfde als ‘niet anglo Amerikaans’. De Internationale Emmy’s zijn dus prijzen die in Amerika worden uitgereikt aan tvprogramma’s die niet in Amerika zijn gemaakt – dat kunnen net zo goed Canadese als Chinese programma’s zijn – en aan nietEngelstalige programma’s die toch in Amerika zijn gemaakt.
Je zou het kunnen vergelijken met de Oscar voor beste buitenlandse film, maar je zou je vergissen. Die Oscar wordt immers uitge reikt door dezelfde Academy die ook alle andere Oscars uitreikt. Niet zo bij de Emmy’s. De ‘echte’ Emmy’s worden uitgereikt door de National Academy of Television Arts and Sciences, waarin mensen uit de Amerikaanse tvwereld zetelen. De Internationale Emmy’s worden uitgereikt door een International Academy, waarin tvmensen uit meer dan 60 landen zetelen, maar geen Amerikanen (al is de voorzitter een Amerikaan).
U hoort ons al komen: het Ame rikaanse publiek ligt niet wakker van de Internationale Emmy’s. De ceremonie wordt er ook niet door de grote nationale zenders uitgezonden, in tegenstelling tot de ‘echte’ Emmy Award Ceremony.
2.
Waarom liggen wij dan wakker van die Internationale Emmy’s?
Om te beginnen omdat ze voor ons ’s nachts worden uitgereikt, vanwe ge het tijdsverschil met New York. Maar vooral omdat het Amerikaan se publiek niet hetzelfde is als de Amerikaanse tvwereld. De professionals in de VS, en bij uitbreiding in de hele wereld, volgen de uitreiking met argusogen, steeds op zoek als ze zijn naar nieuwe, originele formats in het almaar saaier wordende tvlandschap.
Toen Tim Van Aelst gisteren euforisch uitriep dat dit ‘de belang rijkste tvprijs ter wereld’ is, dan had hij dus niet helemaal gelijk, maar ook niet helemaal ongelijk.
3. Wat levert zo’n Emmy eigenlijk op?
Geen cent, op het moment zelf, er is geen geldprijs aan verbonden. Dat hoeft ook niet. Een Internatio nale Emmy opent zeker deuren naar een Internationale carrière voor een goed tvformat.
Maar we hebben hier ook te maken met een typisch geval van de kip en het ei. Tvformats die zo’n
Emmy winnen, zouden doorgaans ook internationaal scoren zonder die Emmy, omdat het nu eenmaal goeie formats zijn. Denk aan De mol, dat nooit een Emmy won, maar in meer dan vijftig landen is uitgezonden. Denk aan The voice, dat over de hele wereld succes oogstte voor het een Emmy won. Denk aan Benidorm bastards, een van de andere programma’s waarvoor Shelter al een Emmy won. Dat gebeurde in november 2011. Toen liep op RTL4 al een jaar de Nederlandse remake. En twee maanden later werd de eerste aflevering van Off their rockers uitgezonden, de Amerikaanse versie met Betty White. Sindsdien liep Benidorm bastards in meer dan vijftig landen, maar de internationale carrière van het programma was dus al begonnen lang voor het een Emmy kreeg. Zo’n Emmy kan dan weer wel een tweede golf van geïnteresseerde buitenlandse zenders opleveren.
Hoe zal ik het zeggen? is ook al aan een achttal landen verkocht, in Duitsland wordt het eerste seizoen nu opgenomen. Een tweede golf is, zoals dat heet, meegenomen.
4.
Hoe uitzonderlijk is het dat een Vlaams productiehuis één, laat staan drie Emmy’s wint?
Zeer uitzonderlijk, als je weet dat er in totaal nog maar vier Belgische programma’s een Internationale Emmy hebben gewonnen. Drie voor Shelter dus, en eentje voor het VRTprogramma Sorry voor alles. De internationale carrière van dát programma loopt overigens niet zo lekker, volgens kenners omdat het format net iets te ingewikkeld is.
5. Is die Tim Van Aelst dan een genie?
We zullen het hem eens vragen als hij terug is uit New York. Hij heeft in ieder geval een neus voor goeie tvformats. Hij begon zijn tvcarrière ook als aankoper van buitenlandse formats voor VTM. En in een eerste reactie, gisteren in De ochtend op Radio 1, zei hij: ‘Je moet natuurlijk een beetje universeel denken: kan dit ook in India, of in Duitsland?’