Ondernemers zien liever groene Michel dan blauwe
Wat een ‘walkover’ moest worden voor premier Charles Michel, werd een confrontatie met ondernemers die warempel bezorgd zijn over het klimaat.
De ondernemers in
Het moest een makkelijke homerun worden. Want een Franstalige liberale eerste minister die uitgenodigd wordt door de Brusselse zakenclub Cercle Lorraine, dat kan niet stuk. Toch? De zaal loopt vlot vol, tot daar geen probleem. ‘Nog nooit hebben we tweehonderd man ’s middags bijeen gekregen voor een lunchconferentie’, zegt voorzitter Herman Craeninckx verrukt. ‘Bart De Wever en Theo Francken staan op plaats twee en drie.’
Ook de toespraak verloopt soepel. Terwijl de zaal wintergroentjes en een perfect roze stukje steak op de vork prikt, beklimt Michel het spreekgestoelte voor een gloedvol betoog over de verwezenlijkingen van zijn atypische coalitie. Naar gewoonte met de klemtoon op de taxshift, de verlaging van de vennootschapsbelasting – ‘Dat brengt op voor jullie bedrijven’ – en jobs, jobs, jobs. En de komende maanden wordt er stug doorgewerkt, verzekert hij. Het investeringspact van de regering ‘moet onomkeerbaar worden gemaakt’. ‘Er ligt nog werk op de plank.’
Toch blijft het publiek wat op zijn honger zitten. Dat blijkt onmiddel maken zich zorgen. ‘Klimaatverandering moest het allereerste punt zijn van Michels toespraak, geen bijzin.’ lijk tijdens de vragenronde. Advocaat Régis D’Hondt heeft als eerste een zaalmicrofoon te pakken en gooit de premier voor de voeten dat hij amper over het klimaat heeft gerept. Michel antwoordt met de groene accenten in het investeringspact en de verhoging van de accijnzen op diesel. In het licht van de protesten van de gele hesjes en om de moeilijkheid van zijn taak te illustreren, parafraseert hij Nicolas Hulot, de voormalige Franse minister van Ecologische Transitie die opstapte uit onmacht over de onmogelijkheid van zijn taak: ‘On ne dois pas opposer la fin du mois et la fin du monde’. De problemen om op het einde van de maand de rekeningen te betalen, moeten worden verzoend met de dreiging van het einde van de wereld.
Kenia geeft het voorbeeld
Net als de premier aan het woord is, wordt een dreigend VNrapport wereldkundig gemaakt. Als de inspanningen niet snel worden verdrievoudigd, maken we geen kans om de opwarming van de aarde te beperken. Wanneer we D’Hondt achteraf vragen of hij tevreden is met het antwoord van de premier, blijkt dat niet het geval. ‘Dit is zo’n groot pro bleem. Als we nu niet onmiddellijk handelen, zal de economische schade zeer groot zijn. Ze willen het nog altijd niet zien. Gisteren sprak ik François Bellot (MR, minister van Mobiliteit, red.). Ik vroeg hem waarom er nog altijd niet beslist is om op de snelwegen in de piekuren een rijvak te reserveren voor mensen die carpoolen. Weet je wat hij zegt? Dat het vastzit bij de gewesten. Zo komen we er niet. In Kenia verbieden ze plastic zakjes, maar wij treuzelen.’
Aan mijn tafel valt ondernemer Godefroid De Woelmont, de voormalige gedelegeerd bestuurder van de Cercle, hem bij. ‘Klimaatverandering moest het allereerste punt zijn van Michels toespraak. Niet iets wat je in een bijzin vermeldt.’
Moeilijkheden met NVA
Intussen krijgt de premier ook vragen – meervoud – over het VNMigratiepact. Want als hij de oplopende spanning in zijn regering niet onder controle krijgt, zijn de perspectieven weinig ondernemersvriendelijk. ‘Gaat u naar Marrakech en wat is nu echt uw visie op migratie?’, wil de ene weten. ‘We gaan moeilijkheden krijgen met de NVA. Zal uw regering vallen?’, vraagt een andere. Michel legt uit dat de zaak moeilijk ligt in de regering, dat er veel foute interpretaties zijn over het akkoord, dat de regering humaan maar streng moet zijn en dat de Europese buitengrenzen moeten worden beveiligd.’ En als het niet lukt? ‘Ik weet wat ik ga doen als er geen akkoord is, maar dat ga ik nu niet zeggen.’
Wanneer de koffie wordt geschonken, wordt aan de tafels erkend dat de regering goed werk heeft geleverd voor dit segment van het kiespubliek. ‘Maar nu moeten ze de switch maken. Ze kunnen niet blijven teren op die jobs, jobs, jobs’, zegt de Ukkelse advocaat Emmanuel De Wachter. ‘Mijn dochters, twintigers, die lopen weg van zo’n discours. Jongeren willen werken, maar niet meer dag en nacht, zoals wij vroeger. Hun maatschappijvisie is anders. Zij zijn begaan met klimaat en solidariteit, ze willen vrijwilligerswerk kunnen doen … Een eigen wagen zegt jongeren niets. Die delen ze, of ze gaan met de fiets. Recht naar Ecolo. De MR moet ook die switch maken.’ De Woelmont pikt in. ‘Het gaat veel te traag. Er zijn inderdaad veel MRkiezers naar Ecolo gelopen, net om die reden. De MR gaat het heel zwaar krijgen bij de verkiezingen.’
‘Ze moeten nu de switch maken. Ze kunnen niet blijven teren op die jobs, jobs, jobs’