Het zal je vader maar wezen

Aan het ziekbed zit ‘de andere vrouw’. Een zoon ontdekt dat zijn vader een verborgen leven heeft, Michael Robotham maakt er een geraffineerde thriller van.

Michael Robotham De andere vrouw. Vertaald door Daniëlle Stensen, Cargo, 400 blz., 19,99 € (eboek 12,99 €). Oorspronkelijke titel: ‘The other wife’.

Een man krijgt het bericht dat zijn oude vader gevallen is en in coma in het ziekenhuis ligt. Naast het ziekbed zit een onbekende vrouw die de hand van zijn vader vasthoudt. ‘Ik ben zijn andere vrouw’, zegt ze. Zo begint De andere vrouw van de Australische misdaadauteur Michael Robotham. Het is nummer negen in een uitstekende reeks over klinisch psycholoog Joe O’Loughlin, de man die aan het ziekbed van zijn vader wordt geroepen. O’Loughlin is briljant in zijn job en heeft de politie vaak geholpen om daderprofielen op te stellen. Parkinson takelt hem langzaam af en hij treurt nog altijd om zijn overleden vrouw. Bij de opvoeding van zijn twee dochters wordt hij geholpen door een bijdehandse nanny die graag met hem onder de douche gaat.

Wanneer O’Loughlin beseft dat zijn vader, een gereputeerd chirurg die ooit ‘Gods persoonlijke lijfarts’ werd genoemd, een dubbelleven leidt, staat hij aan de grond genageld. Zijn moeder heeft zich geoefend in negeren en stug voortdoen. Hij ontdekt dat de vrouw een geta lenteerd tennisster was, maar een ongeval, waarin haar eerste man stierf, maakte een eind aan haar carrière. Toen ontmoette ze William O’Loughlin. In de week verbleef hij in Londen bij haar en in het weekend keerde hij terug naar zijn vrouw in Wales.

In De andere vrouw wordt de grote clou al na een paar bladzijden onthuld. Toch slaagt Robotham erin om zijn verhaal spannend te houden. Hij bouwt het geraffineerd op en verrast met perfect geloofwaardige cliffhangers.

Robotham is iemand die vooral beschrijft wat er met de personages gebeurt zonder dat hij veel psychologiseert. Net daardoor blijven zij intrigeren. Niet voor niets kiest hij een motto van Oscar Wilde over de relatie tussen ouders en kinderen: ‘Eerst houden kinderen van hun ouders, als ze ouder worden, veroordelen ze hen, soms vergeven ze hen.’ De andere vrouw bewijst dat je een spannend verhaal perfect kunt combineren met een genuanceerde analyse van een thema dat ons allemaal aanbelangt: de vaak moeizame relatie tussen ouders en kinderen.

Er is niets zo moeilijk als een goede zoon of een goede ouder te zijn. Of zoals Joe O’Loughlin mijmert wanneer hij verwijst naar de Bijbel, waar de verloren zoon weer omarmd wordt: ‘Het biedt geen enkel voordeel om de “goede zoon” te zijn, er is geen billijkheid, genade of rechtvaardigheid’.

(John Vervoort)