De kaarten lijken (voorlopig) geschud
De top 6 van de Jupiler Pro League was afgelopen weekend in onderlinge duels verwikkeld. Meer dan ooit lijken Racing Genk en Club Brugge de elftallen die over net iets minder dan vier maanden, wanneer Playoff 1 start, om de landstitel zullen strijden. An
Antwerpdoelman Sinan Bolat pakte vorige week zondag in de slotseconden een strafschop in Gent. Dat leverde hem paginavullende bijdragen op over vorige ultieme reddingen vanop elf meter. Ooit scoorde hij zelfs een goal met het hoofd in de 95ste minuut van het Champions Leagueduel StandardAZ. Man van de toegevoegde tijd. Daarna had Bolat af te rekenen met zware blessures en deem sterde hij weg, eerst in Luik, daarna onder meer in Porto, Istanboel en Brugge. Tot Luciano D'Onofrio, gewezen makelaar van de keeper en de nieuwe sportief directeur van Antwerp, hem een reddingsboei toewierp. Op de Bosuil is hij weer onbetwistbaar titularis.
Kameleonvoetbal
Je kon er donder op zeggen: na zoveel lof beginnen mentaal beïnvloedbare spelers te zweven. Zot van glorie, zeggen ze in Antwerpen. En dus ging Bolat zaterdagavond zwaar in de fout tegen STVV. In de zevende minuut gaf hij De Sart – die in de weg liep, maar niet echt zwaar hinderde – iets wat het midden hield tussen een vuistslag en een elleboogstoot. Terechte strafschop voor SintTruiden, slechts geel voor Bolat, Antwerp op achtervolgen aangewezen. Ook bij het tweede Truiense doelpunt kwam Bolat aarzelend uit. Met de 1–3eindstand nestelde STVV zich iets steviger in de top 6, terwijl Antwerp met die tweede plaats na de vorige speeldag duidelijk boven zijn stand leefde.
De overname door het Japanse bedrijf Digital Media Mart (DMM) blijkt een goede zaak te zijn voor de Koninklijke SintTruidense Voetbalvereniging. Er is een hoogst zeldzame symbiose tussen overnemers en overblijvers. Ook op het veld is de Japanse inbreng belangrijk met centrale verdediger Tomiyasu, middenvelder Endo en de vlot scorende spits Daichi Kamada, gehuurd van Eintracht Frankfurt.
Het aantrekken van Marc Brys als trainer, die drie stafleden meenam van bij Beerschot Wilrijk, is een ander schot in de roos. Waar Brys coacht, wordt kameleonvoetbal gespeeld. Zijn elftal past zich rigoureus aan de tegenstander aan, week na week, eigen accenten moeten dan voor het verschil
Standard telt te veel halftijdse voetballers. Als ooit ergens de twintigurenweek in ons voetbal wordt ingevoerd, zal het op Sclessin zijn
zorgen. Playoff 1 is geen must, wel een reële mogelijkheid voor de Kanaries.
Elftal met twee gezichten
De 3–1nederlaag op 7 oktober in Luik luidde voor Club Brugge een zwakkere periode in, met 6 op 21 in de eigen competitie. Er werd zelfs een nieuwe episode opgevoerd in de onverkwikkelijke keeperssoap: nieuwkomer Karlo Letica, Kroatisch wonderkind, werd opzijgeschoven voor het Amerikaanse wonderkind Ethan Horvath, die vorig seizoen nog werd afgeserveerd. En de gouden schoenen van Ruud Vormer glanzen al een tijdje niet meer.
Tegenover dat Belgisch falen staat dat Club Brugge Europees niet meer verloor sinds begin oktober. De 0–0 van woensdag in Dortmund veroorzaakte blijkbaar een déclic. Tegen Standard was Club ouderwets dominant, daarbij flink geholpen door een complete offday van de bezoekers. Christian Luyindama is op goede dagen een verdedigende muur, maar zoals bekend staan muren weleens stil. Zo kon Denswil al heel vroeg de 1–0 binnentrappen. Brandon Mechele mocht in de eerste helft een paar keer ongehinderd zestig meter verticaal overbruggen en werd zo onverwacht een boxtoboxspeler. 3–0 bij de rust, de tweede helft was totaal overbodig.
Zelfs de anders zo vurige Michel Preud'homme keek lijdzaam toe: hij zat erbij en keek er samen met Emilio Ferrera naar hoe zijn spelers voortdurend achter de feiten aanholden. Drie dagen na de stunt in de Europa League tegen Sevilla was dit een ronduit belabberde vertoning. Standard is een elftal met twee gezichten: de ene week denk je dat ze probleemloos Playoff 1 zullen halen, de week nadien geven ze niet thuis. Het heeft niet eens zoveel met thuisvoordeel te maken: 15 op 24 in Luik, 11 op 27 uit.
Spelers als Carcela en Lestienne blijken te wispelturig en – laten we wel wezen – overroepen: ze maken zowel in positieve als in negatieve zin het verschil. Dit Standard telt gewoon te veel halftijdse voetballers. Voor een perfectionist als Preud'homme moet dat een verschrikking zijn. Als ooit ergens de twintigurenweek in ons voetbal wordt ingevoerd, zal het op Sclessin zijn.
Als het zo wisselvallig blijft presteren, zal Standard Playoff 1 mislopen. Zeker nu Sporting Charleroi, 12 op 15 de voorbije vijf speeldagen, weer aanknoopt met het succesvolle voetbal dat hen de voorbije seizoenen een plek bij de eerste zes opleverde.
Rustdagen
De frisheid is een beetje weg bij KRC Genk. Verwonderlijk is dat niet: gisteren speelde het al z'n 29ste competitieve wedstrijd van het seizoen. Anderlecht zit aan 23. In november wist Genk geen enkele wedstrijd te winnen: vijf puntendelingen, één nederlaag. Dat het nog altijd aan de leiding staat, heeft ook met het falen van de anderen te maken.
Tijdens de eerste helft was het voorzichtigheid troef in het Astridpark: Anderlecht had veel respect voor de tegenstander, Genk wilde zich niet laten overrompelen door het jeugdig enthousiasme van paarswit. Ook na de rust werd er meer gebikkeld dan gevoetbald, daarvoor had Anderlecht niet eens hooliganopnoppen Vranjes nodig. Tot de quasi onzichtbare Alejandro Pozuelo in de 71ste minuut opeens scoorde. Het noopte Hein Vanhaezebrouck ertoe een papiertje met handgeschreven instructies te laten doorgeven aan Ivan Santini. Die bekeek het ding, bleef even staren en leek het allemaal niet te best te begrijpen. Misschien stond er wel gewoon ‘Scoren!’ Wat hij niet deed, het bleef 01. Ondanks alle kommer en kwel was het voor Anderlecht nog maar de eerste thuisnederlaag in de Jupiler Pro League. Genk blijft ongeslagen buitenshuis en telt nu 38 punten, vier meer dan Club, dat er vorig jaar rond deze tijd als leider wel al 41 had verzameld.
Woensdag wacht KRC Genk weer een pittige uitmatch op Charleroi, voor de beker van België. Daar zijn Club Brugge, Anderlecht, Antwerp en Standard al van verlost. Rustdagen, zo weten we uit het wielrennen, zijn uitermate belangrijk. Zo zou het zomaar eens kunnen dat wie het snelst verlost is van Europees voetbal, Genk of Club, straks als topfavoriet aan Playoff 1 begint.