EEN PARTIJ DIE ER ECHT ALLES VOOR OVER HEEFT
In besloten gezelschap zuchtten politieke tegenstrevers van de NVA, de andere partijen in de regering dus, dat die NVA’ers au fond, zeker als het op beleidswerk aankomt, politieke prutsers zijn. Dat klonk als afgunst op de grote gunfactor die de NVA voor zichzelf wist op te wekken. En als onmacht tegenover de brutale, vaak onnavolgbare maar doorgaans dodelijk efficiënte manier waarop de partij aan politiek deed. Jarenlang won uiteindelijk altijd toch weer de NVA. De partij was het debat.
Halen die tegenstrevers hun gelijk? Bart De Wever bevindt zich in een positie waar hij schamper over zou smalen mocht een ander er ooit insukkelen. De machtspartij par excellence moet lijdzaam toestaan dat de kleintjes in de regering een wisselmeerderheid optuigen. Ze kan niet eens haar favoriete slachtofferrol spelen.
Dat de partij haar rode lijn half inslikt en de vernedering pakt, geeft aan hoezeer het er intern moet spannen. Ze verpopt in het volle licht van crisis en camera’s tot een nieuwe one issuepartij. In hoe ze communiceert is ze al enige tijd de bitse islamkritische verdediger van de leitkultur binnen gesloten grenzen, de Franckenpartij dus. Francken leek lang een al bij al normale bestuurder, alleen communiceerde hij buiten de normen. Het was schizofreen, want gefrustreerd voerde hij oppositie tegen de basisprincipes van zijn eigen beleid. Zo succesvol werd zijn communicatie, dat ze met hem en de partij aan de haal ging. Verzet tegen de symbolische verklaring in Marrakech scheen het ideale strijdpunt. De pancartes met extreemrechtse foto’s en foute slogans de ideale campagne.
En zo fiatteert Bart De Wever, evenzeer intellectueel als politicus, slogans met leugenachtige beweringen over Marrakech als ‘laagdrempelige communicatie’. De sociaaleconomische herijking van het land is niet meer belangrijk. De budgettaire was al niet meer nodig. De institutionele lang vergeten. Hoe is hij daar verzeild?
De lenigheid waarmee de partij haar successen boekte, gaat in overstretch. Al eerder rees de bezorgde vraag of de partij nog wel wortels en dus idealen heeft. Nu blijkt ze echt alles te willen worden waarvoor ze denkt dat er kiezers zijn. Als overal in Europa en in de VS misnoegden zich keren tot populistische beschermheteigenlandpartijen, dan is daar vast ook een grote markt voor in Vlaanderen. En dus voert de NVA haar verzet tegen Marrakech nu aan in naam van ‘de meerderheid van de bevolking’. Tegen de rechters, de experts, de politiek. Alweer doet de NVA aan politieke innovatie. Zoek zijn de fundamenten. Meer en meer gaat het alleen nog over macht. Alvast de verzengendheid van die ambitie is niet het streven van prutsers.
Al eerder rees de bezorgde vraag of de NVA nog wel wortels en dus idealen heeft