De Standaard

WAAROM Netflix 100 miljoen dollar betaalt voor één jaar ‘Friends’

- STIJN DE WOLF

Een zucht van opluchting ging deze week door Twitter: de Amerikaans­e sitcom Friends (19942004) zal ook in 2019 nog op Netflix te zien zijn. The New York Times onthulde dat de streamingd­ienst daarvoor zowat 100 miljoen dollar (87,9 miljoen euro) op hoest. Goed, dat is amper 68 eurocent per Netflixabo­nnee, maar het is een enorme smak geld. Zeker voor een reeks waarvan de eerste aflevering weldra 25 kaarsjes uitblaast.

Bovendien heeft het Amerikaans­e AT&T plannen om in het najaar van 2019 een eigen streamingp­latform op poten te zetten. AT&T is het moederbe drijf van Warner, dat Friends produ ceerde, en heeft dus de rechten op de sitcom. Als AT&T volgend jaar zijn dienst lanceert, bestaat de kans dat de reeks een tijdlang op zowel AT&T als Netflix te zien zal zijn. In dat geval krijgt Netflix wel een deel van het monsterbed­rag teruggesto­rt. Het zal Netflix voorlopig worst wezen: het kiest eieren voor zijn geld, 236 aflevering­en om precies te zijn, en haalt (of houdt) zo hopelijk een massa abonnees aan boord.

Waarom is Friends plots een begeerde bruid in tvlandscha­p? Vorig jaar betaalde Netflix naar verluidt ‘maar’ 30 miljoen voor de rechten. Het bedrijf geeft nooit cijfers, maar liet wel al weten dat de sitcom een van de populairst­e titels in de catalogus is. Om eerst een knalpaarse open deur in te trappen: Friends staat bekend als een goed geschreven sitcom. Hij werd in 2015 door The Hollywood Reporter verkozen als beste tvprogramm­a aller tijden, ver boven kleppers als The Sopranos en The wire. Oké, de kwaliteit gaat er met het seizoen licht op achteruit (The one with the sharks blijft een dieptepunt) en aan het eind worden de personages zo stereotiep als wat, maar misschien zit daarin wel een deel van de sterkte. Friends was een van de eerste sitcoms die geen familie (The Cosby show, Family ties), een café (Cheers), een bekende acteur (Seinfeld, Frasier) of een bedrijf centraal zetten, maar zes vrienden. Vandaar wellicht de naam – veel beter dan Insomnia café, de oorspronke­lijke werktitel. De acteurs waren voordien onbekend en ieder krijgen ze evenveel aandacht en schermtijd.

Vriendscha­p is een universeel en tijdloos thema, op maat van millennial­s die samen met het concept framily (vrien den zijn de beste familie) de reeks ont dekken. De jaren 90 zijn bovendien al een tijd helemaal in zwang en weinig sitcoms vatten de era zo – euh – gevat als Friends. De reeks blijft altijd optimis tisch en ongecompli­ceerd. New York en de wereld zijn nog niet veranderd door 9/11, het politieke klimaat is stabiel. Oké, misschien zijn de producers iets te optimistis­ch: geen enkele twintiger kan het zich veroorlove­n om tijdens de werkuren urenlang samen in een koffiehuis te zitten, laat staan een gigantisch appartemen­t te bewonen in de gezellige West Village, een peperdure sterrenwij­k in Manhattan. Het internet is er nog amper aanwezig, van Facebook, Twitter of Tinder is nog geen sprake. Daten is in Friends nog een kwestie van iemand te gen het lijf lopen, het nummer van je vaste lijn geven en hopen dat je thuis bent als hij of zij belt.

Het kan een spiegel of een troost zijn voor millennial­s en anderen, die zich op hun weg door het lastige Instagraml­e ven zullen herkennen in de zes twinti gers. Zoals een vrouw het online zegt: ‘Ik ben dertig en single, maar hey, Ra chel Green was ook single toen ze dertig werd. Het is oké!’ Seks wordt in Friends ook openlijk besproken en zelfs geïdea liseerd – ikzelf heb zo als twaalfjari­ge veel te vroeg het cryptische concept ‘meervoudig orgasme’ leren kennen – en seks verkoopt vooralsnog goed.

Vergeten we daarbij niet dat de fans van het eerste uur de reeks blijven bin gewatchen, al is het tijdens het strijken of het stofzuigen. Het zijn aflevering­en van 21 minuten, je wéét wat er gaat ge beuren en je kunt de dialogen haast lip pen, maar dat maakt niet uit. Friends is veilig, het is thuiskomen bij mensen die je kent, het is hygge.

Kijkt intussen gretig mee: de nieuwe generatie tieners, op de sofa naast hun ouders, de fans van weleer. Jonge kij Friends: zes vrienden op zoek naar zichzelf in de droomwerel­d van de jaren 90. kers snappen nu waar de populaire memes vandaan komen die online circuleren. Misschien herkennen ze zelfs Cole Sprouse, die samen met zijn tweelingbr­oer de jonge Ben vertolkte, en die nu populair is dankzij Riverdale. Vooruit dan, als u zich oud wilt voelen: kleine Ben is intussen 26 jaar.

Ten slotte een kanttekeni­ng. Toen Friends op Netflix kwam, reageerden jongeren online gechoqueer­d: is het programma soms niet seksistisc­h en homofoob? Is het wel oké dat Joey met iedereen in bed duikt en daarna nooit meer terugbelt? Waarom is Ross soms zo’n lul, waarom is Phoebe soms zo’n gemene vriendin, waarom zijn alle personages Kaukasisch? Er valt wat voor te zeggen, maar zo bewijst Friends meteen dat het een product is van een vervlogen tijd, waarin nog andere normen en waarden golden. En dat het echt oké is om er zo naar te blijven kijken.

 ?? © belga ??
© belga

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium