Femke Hermans op zoek naar drie wereldtitels
Delfine Persoon: ‘Ik heb nu geen pijn meer.’
Delfine Persoon bokst vanavond in Ardooie tegen de Keniaanse Judy Waguthii voor een negende wereldtitel op rij bij de lichtgewichten. Maar al jaren voert ze ook strijd buiten de ring, op verschillende fronten.
1.
April 2015: in haar buitenlandse wereldtitelkamp, in Zwitserland tegen Nicole Boss, krijgt ze te grote handschoenen, ‘Chinese prullen’. Persoon wint, maar wordt nadien nooit meer de oude. De wijsvinger aan de rechterhand en de pink aan de linkerhand zijn geraakt. ‘Mijn linkerpink zal voor altijd scheef staan. Elke ochtend is die pink stokstijf, kraakt alles, ook na een zware training. Na wat knijpen komt alles losser. En het belangrijkste: ik heb nu geen pijn meer.’
2.
Oktober 2018: de dopingcontroleur staat ’s ochtends aan de deur, maar Persoon heeft net geplast. Persoon moet bovendien gaan trainen en daarna werken bij de spoorwegpolitie, haar hoofdjob. Een aantal onverkwikkelijke momenten volgen, er wordt gezocht naar een oplossing, maar het eindigt ermee dat de controleur misnoegd vertrekt en zegt dat Persoon een gemiste dopingcontrole kon verwachten. ‘Soms heb ik de indruk dat ze denken dat wij misdadigers zijn, mensen met een enkelband. Terwijl we net meezochten naar een oplossing om toch een controle te kunnen laten doorgaan.’
3. De dopingcontroleur Een grotere bokszaal
2017: Persoon is al jaren op zoek naar een grotere bokszaal – haar club wordt steeds populair der – en krijgt geweldig nieuws te horen: de provincie subsidieert haar, ze dient ook een dossier in bij de Vlaamse overheid voor een bijkomende bouwsubsidie. 2018: de Vlaamse overheid keurt de subsidie af. De boksliga, betrokken partij, zegt dat Persoon niet met hen heeft overlegd vooraleer een dossier in te dienen.
‘Bijzonder frustrerend is dat we altijd moeten blijven vechten. Ik heb laffe argumenten gehoord van de boksliga. Zoals: “ze is een prof, wij subsidiëren geen profboksers”. Wij geven niet op, we gaan door, ook al zullen we nu zwaarder moeten lenen. Als die zaal er komt, zal die betaald zijn met de inkomsten van mijn carrière en zal ik meehelpen om boksers te begeleiden. Het gaat over meer dan boksen. We verrichten meer sociaal werk dan bij wijze van spreken het OCMW.’
4. Subsidies
2014: Persoon is in de vier verschillende boksbonden wereldkampioene, maar dat volstaat niet om in aanmerking te komen voor subsidies van de Vlaamse overheid. Reden: boksen staat niet op de topsporttakkenlijst. ‘Misschien boks ik volgend jaar wel met een Waalse licentie, wat houdt me nog tegen? De Walen hebben me immers al enkele keren gevraagd: “Wil je op termijn geen Waalse vrouwenboksploeg begeleiden?” Als ik dat aan de Vlaamse boksliga voorstel, krijg Nog een Belgische gaat in de nacht van zaterdag op zondag in de VS ook op zoek naar wereldtitels. De 28jarige Femke Hermans (negen van haar tien profkampen gewonnen en zowel kampioene WBA als WBO World) bokst in Californië tegen Claressa Shields (23), in de klasse van de middengewichten. Amper zeven profkampen heeft de Amerikaanse gebokst, maar ze heeft ze allemaal gewonnen. Gevolg: Shields bezit de wereldtitels WBC World, WBA World, IBF World. Die drie titels kan Hermans dus veroveren.
In de States gaat men er van uit dat Shields, 77 van de 78 amateurkampen gewonnen en ook tweevoudig olympisch kampioene, ongeslagen blijft. ‘Claressa is uiteraard de favoriete, maar ze is geen echte puncher en ook al verlies ik, dan zal ik tenminste weten hoe goed ik wel ben’, zegt de 28jarige Hermans. (rl) ik te horen: “We hebben geen geld voor een aparte vrouwenploeg.” Vrouwen coachen zou mij liggen. Als vrouw kan ik geen ventenploeg begeleiden, ik zou daar niet worden aanvaard.’
5. Te geringe commerciële waarde
Persoon droomt al lang van een kamp tegen olympische kampioene Katie Taylor. Als ze vandaag wint, zou die kamp er misschien komen in 2019. In het verleden heeft de promotor al enkele keren de boot afgehouden. Persoon zou, in tegenstelling tot boksers uit grote bokslanden, commercieel niet interessant zijn.
‘Je kunt niet zeggen dat ik tegen Janneke en Mieke heb gebokst, integendeel. Ik ben niemand uit de weg gegaan en heb tegen de besten gebokst. Maar veel tegenstandsters vragen geld van tvrechten, die kan ik niet garanderen. In Amerika praten ze over Katie Taylor, niet over mij. Internationaal heeft zij meer uitstraling, omdat ze als Engelse veel tvrechten kan garanderen. Of dat pijn doet? Neen, ik ben realistisch. Tja, waarom zou een organisator voor mij in Amerika een boksmatch willen organiseren als ik geen tvrechten meebreng? Omdat ik goed ben? Integendeel, dan zouden ze mij zeker geen kans geven.’
‘Maar misschien komt die droomwedstrijd er nu toch. Taylor wil namelijk zelf tegen mij boksen. Haar manager – niet de promotor – zocht contact met ons, voor een kamp in Las Vegas. Maar voor 10.000 euro ga ik niet, ik laat niet met mijn voeten spelen.’
6. De ouderdom
‘Ik ben op m’n 33ste nog meer een diesel dan vroeger. Als we gaan lopen op het strand, moet ik eerst de anderen laten gaan, maar als we daarna trappenlopen, raap ik ze allemaal op. Ik zal niet meer sterker worden, maar train nu verstandiger. Vroeger zou ik zonder omzien inspringen als ze bijvoorbeeld sparringpartners nodig hadden, dat doe ik niet meer. Elke kamp kan de kamp te veel zijn, misschien ga ik nu knockout… Als ik verlies, kan het gelijk mijn laatste kamp zijn. Maar ik ben nooit voor de leeuwen gegooid, heb verstandig opgebouwd. Ik laat mij niet kapot kloppen.’
‘Als ik stop, zal ik niet moeten bedelen: papa, mama, ik heb niets meer, mag ik thuis komen wonen? Thuis hebben ze mij altijd gepusht: werken, werken, werken. Die instelling heeft mij ook geleerd om door te zetten, welke struikelblokken ook. Anders was ik allang gestopt.’ (hjb, rl)
‘Misschien boks ik volgend jaar wel met een Waalse licentie, wat houdt me nog tegen?’