Toekomst hier verzekerd is’

op dit moment niet de garantie geven dat ze allemaal aan de slag kunnen blijven. Bij een no deal zullen mijn vrachtwagens stilstaan: dat is de enige zekerheid die ik heb.’

Op het grijze industrieterrein net buiten Dover zijn vooral transport en logistieke bedrijven gevestigd. Iedereen maakt er zich grote zorgen. De onzekerheid blijft maar duren. Hoewel Dover twee jaar geleden massaal voor een Brexit stemde, zijn er op het bedrijventerrein niet veel enthousiastelingen meer te vinden. ‘Het is gekkenwerk’, klinkt het. Velen hopen stiekem dat de Brexit alsnog niet doorgaat. De deal van May krijgt niet veel bijval, maar hij biedt tenminste de zekerheid dat de situatie de komende twee jaar niet verandert. ‘Voor ons is dat het belangrijkste’, zegt Yates.

Zijn dertien vrachtwagens pendelen permanent naar België met vooral vliegtuigonderdelen en medische apparatuur. ‘Ik weet echt niet hoe we de chaos kunnen vermijden, als we zonder deal uit de EU vallen. We kunnen echt niet meer terug naar de situatie van vóór 1992, toen de douanecontroles afgeschaft werden. Over werkbare alternatieven heeft blijkbaar nog niemand ernstig nagedacht. Soms vraag ik mijn Belgische klanten of zij een oplossing zien, maar ook zij tasten in het duister.’

Geen fantasie

Al sinds de middeleeuwen vormt Dover de trotse toegangspoort tot Engeland. Boven de stad torent Dover Castle, het grootste kasteel van het land. Willem de Veroveraar bouwde het in de elfde eeuw als ‘sleutel van Engeland’. Hier werd door de eeuwen heen de vijand tegengehouden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog fungeerden de tunnels nog als militair commandocentrum.

Van die trots blijft niet veel meer over. Het kasteel trekt nog altijd veel toeristen, maar die komen nauwelijks tot in de stad. ‘Het lokale bestuur heeft weinig fantasie om de toeristen tot hier te lokken’, zegt Jim Walker. Hij runt met zijn zoon een grafisch bureau in Castle Street, de straat die uitloopt op het kasteel. ‘Eigenlijk heeft dit bestuur weinig fantasie voor wat dan ook.’ En dus gaat het niet goed met de stad. ‘We snakken naar nieuwe investeringen.’

Toen er nog controles waren, werkte Walker voor de douane. Die was in de jaren tachtig veruit de grootste werkgever. ‘Toen de controles wegvielen, hebben hier drieduizend mensen hun baan verloren. Gelukkig had ik toen al een andere job gevonden, in de logistiek.’

Maar misschien moeten er dan binnenkort opnieuw drieduizend douaniers aangenomen worden? Walker schudt het hoofd. ‘Ik mag er niet aan denken welke chaos dat zal veroorzaken. In drukke periodes is het centrum nu al nauwelijks bereikbaar. Dan wordt een rijstrook van de A20 en M20 gebruikt als parkeerplaats voor de vrachtwagens. Al jaren wordt er gesproken over de aanleg van een nieuwe parking, maar niemand raakt het eens over waar die precies moet komen en wie dan zijn grond moet afstaan.’

Op de weg naar de haven, onder de honderd meter hoge Witte Kliffen, houdt de stroom vrachtwagens inderdaad nooit op. Op een drukke dag passeren hier makkelijk tienduizend vrachtwagens. Slecht 3 procent van de vracht komt niet uit de EU en moet dus gecontroleerd worden. ‘Reken zelf uit wat de gevolgen van een harde Brexit kunnen zijn’, zegt Walker. Bovendien importeert Engeland bijna de helft van zijn voedsel. Ook daarvoor is Dover een cruciale draaischijf.

Opgestoken vinger

De wordt absurditeit van misschien nog de het

stad best gevat in de muurschildering die graffitikunstenaar Banksy vorig jaar gevelhoog aanbracht op een leegstaand pand: een arbeider die een ster uit de Europese vlag beitelt.

Walker blijft erbij dat de Brexitstem van Dover hoofdzakelijk ingegeven was door de migratiecrisis. ‘Het was een opgestoken vinger. Maar het blijft absurd, want ze zijn niet gestopt met komen. Je ziet ze geregeld uit de vrachtwagens springen. Ze komen nu zelfs al met kleine bootjes. Maar last hebben wij er nauwelijks van, ze blijven hier niet. Er is hier geen werk.’

‘We hebben geen last van de migranten. Ze blijven hier niet, er is geen werk’ JIM WALKER

Transporteur, Dover