Arsenal pleziert het publiek en verlegt de bakens
Arsenal ¨¨¨¨è
Elf, dachten we eerst, maar er zat nog iemand verborgen in de struiken – Arsenal had op het podium van de Lotto Arena een woud neergepoot. Daarboven, in een van de mooiste lichtshows die we in lang hebben gezien, kwam de zon langzaam op. Die zon was een scherm met natuurbeelden, of met de livepaintings van Akiko Nakayama, die aan de meng tafel met haar inkt in de weer was.
Twaalf man dus, onder wie twee drummers en twee percussionisten. Geen gastzangers, zoals toen de groep in de Lotto Arena stond met Furu: op de nieuwe plaat In the rush of shaking shoulders stelt Arsenal zich meer als een band voor. Deze bezetting van Arsenal ope reert als een meedogenloos commando, dat zowel oude als nieuwe nummers strak in de hand heeft – wat niet altijd opvalt, met die den derende groove waaraan alleen het publiek op de balkons lang weerstand bleef bieden.
Hoe strak de band speelt, was het duidelijkst halverwege de show, tijdens de nieuwe song ‘Sometimes’. Het was een van de hoogtepunten van het concert met zijn newwave achtige funk: gejaagd ritme, brutaal snokkende gitaren en zangeressen die, zoals indertijd bij Gang of Four of Gruppo Sportivo, commentaar lijken te leveren op de zanger.
Wat ook niet alle Vlaamse bands Arsenal kunnen nadoen: de helft van de set bestond uit echte hits, die als oude vrienden werden onthaald. Maar toch waren ze subtiel veranderd en gegroeid: ‘Amplify’ kreeg een ingetogen slot mee van Judith Okon, een zangeres met een zalig zwoele stem. The voicewinna res Paulien Mathues is ondertussen fijn gerodeerd bij Arsenal en mocht in de tweede helft van de show in haar zilveren jurkje de catwalk op met John Roan en Leonie Gysel.
‘Melvin’ muteerde schijnbaar spontaan in een door de zaal gezongen ‘A volta’, waarna John Roan de song even stillegde om het concert op te dragen aan Mario Dos Santos, de gastzanger van Arsenal die in september overleed. ‘Zonder hem was Arsenal niet geweest wat het nu is’. Zo’n uit het hart gegrepen hommage, vlak nadat de zaal uit de bol was gegaan op ‘Estupendo’, om onmiddellijk daarna toch hoopvol te eindigen. Een concert dat zowel een crowdpleaser is als de bakens weer wat verzet qua ambitie, dat is prachtig.
Deze bezetting van Arsenal opereert als een meedogenloos commando