IMPROVISATIEPOLITIEK

Van een modus vivendi tussen het oranjeblauwe kabinet en de voormalige huwelijkspartner, de NVA, komt niets in huis. Het afgelopen weekend vergeleken de Vlaamsnationalisten Charles Michel met een marionet die naar hun pijpen mag dansen. Toen een gebelgde premier in de smiezen kreeg dat de partij de kosten voor de nazorg van de Zweedse erfenis met de dag opdreef, gooide hij de deur dicht. Of dat betekent dat de NVA overmorgen het eigen begrotingsontwerp van voormalig minister van Financiën Johan Van Overtveldt niet goedkeurt, is onduidelijk. Wie weet, vreest de partij scherpe kritiek vanuit de bedrijfswereld voor vermeend vluchtmisdrijf.

Vanmiddag moet Michel antwoorden op interpellaties vanuit de oppositie over de afgeslankte samenstelling van zijn kabinet. Hij belooft een regeringsverklaring noch een vertrouwensstemming. De SP.A repliceert met een motie van wantrouwen. Maar dat wil niet noodzakelijk zeggen dat de regering overmorgen de stemming verliest. Misschien heeft de NVA geen zin om hand in hand met de Franstalige socialisten Michel doorheen het park naar de koning te loodsen.

Al meer dan een maand woedt een vermoeiende perceptieoorlog waarbij de voormalige regeringspartners elkaar de schuld in de schoenen schuiven. De NVA kiest nu voluit voor vervroegde verkiezingen, haar voormalige partners willen de rit tot mei uitrijden.

Helaas lossen vervroegde verkiezingen in februari deze patstelling niet op. De NVA hoopt haar houding rond het VNMigratiepact snel te vermarkten, maar dat brengt een stabiele regering niet dichterbij. Een geloofwaardige formatie start pas na de regionale verkiezingen. Tot dan blijft Michel gedoemd om onmachtig en zonder meerderheid de lopende zaken te bestieren.

De pest of de cholera, wat maakt het nog uit? Deze regering lijkt veroordeeld tot aanmodderen. Links gaat Michel niet redden. Bij geen enkele partij lijkt er nog sprake van grote strategieën. Iedereen overleeft van dag tot dag, met peilingen als enige vorm van houvast of (wan)hoop. Gezien het toch eerder volatiele stemgedrag blijven dat onzekere fundamenten om te handelen.

De burgers vergapen zich aan een verbijsterend schouwspel. Rationeel valt elke stap perfect te verklaren, maar het overheersende beeld neigt naar het surrealisme. Het is alsof brandweerlieden met elkaar ruzien over een waterspuit op een moment dat er een uitslaande brand woedt. Zeker in zo’n klimaat blijft het voor elke partij uiterst gevaarlijk om zich snel rijk te rekenen. Het wordt uitkijken voor de ontnuchtering.

De pest of de cholera, deze regering is tot aanmodderen veroordeeld