Van gebalde vuisten naar klamme handen
Club Brugge tobt in aanloop naar het belangrijke tweeluik tegen Salzburg en Genk over één vraag: waarom lukt niet wat vorig seizoen een fluitje van een cent leek? Wij vonden vijf verschillen tussen Leko I en Leko II.
Preud’hommebonus is weg
Verandering doet deugd. Het is de bonus waarop elke beginnende trainer probeert te rekenen. Toen Ivan Leko werd voorgesteld als de nieuwe trainer van Club Brugge, stak zijn palmares maar bleek af tegen dat van zijn voorganger Michel Preud’homme. Maar in veel opzichten was hij een verademing voor zijn spelers. Preud’homme bereidde elke wedstrijd maniakaal voor en stopte hun hoofd vol tactische informatie. Onder Leko verliep alles meer ontspannen. De Kroaat ging uit van de eigen sterkte en krikte met zijn positieve aanpak het zelfvertrouwen en welbehagen van zijn spelers op.
Omdat de resultaten volgden, kon Leko op een roze wolk blijven surfen. Pas in het voorjaar van 2018 begonnen de resultaten te minderen. Maar Club had toen al een dusdanige voorsprong opgebouwd dat het nooit echt heet onder zijn voeten werd.
Dit seizoen startte Club nog wel sterk, maar vanaf oktober begon het met punten te morsen. Het positieve elan waar Leko in zijn eerste seizoen op teerde, is afgekalfd. Bij zijn keuzes worden steeds meer vragen gesteld. De verademing na het vertrek van Preud’homme is al lang uitgewerkt.
Focus op Champions League
Leko is een trotse trainer. In strak pak en op witte sneakers coachte hij dit seizoen in de Champions League. Het was dé kans waar hij als trainer op wachtte. De lofbetuigingen van Diego Simeone (Atlético) en Lucien Favre (Dortmund) deden hem glunderen. Hij liet geen kans onbenut om zijn reeks van vier wedstrijden zonder nederlaag in de Champions League in de verf te zetten. De focus op de Europese wedstrijden kwam er met goedkeuring van het bestuur, dat op zoek was naar eerherstel voor de mislukte campagne in 2016 onder Preud’homme. Dat Club ondertussen punten liet liggen in de competitie, nam het er voor de lieve vrede bij.
De focus op de Champions League contrasteert met vorig seizoen, toen Club na een 30nederlaag bij AEK Athene werd uitgeschakeld in de barrages van de Europa League. De Europese valse start werd al snel vergeten door de goede uitslagen in de competitie. Bevrijd van Europees voetbal kon de volle aandacht naar de competitie en speelde Leko nagenoeg elke week met dezelfde ploeg.
Vast systeem is minder vast
Op de doelman na – die liefst vijf keer werd gewisseld – speelde Leko vorig seizoen in een vast systeem. Een 352 waarin Vormer en Vanaken een prominente plaats kregen als valse rechts en linkshalf. Het vaste systeem zorgde voor duidelijkheid bij de spelers en rust in de kleedkamer.
De deelname aan de Champions League inspireerde Leko om het al eens over een andere boeg te gooien. Op bezoek bij Monaco speelde hij met Vormer in steun van Wesley, in Dortmund koos hij voor een overbevolkt middenveld. In de competitie speelt meestal Siebe Schrijvers als hangende spits naast Wesley. Op het middenveld staan Mats Rits en Marvelous Nakamba beurtelings in de ploeg, terwijl Sofyan Amrabat nu in de verdediging staat.
Sommige wissels zijn ook aan pech toe te schrijven. Door een blessureplaag op de flanken loopt de aanvoer naar Wesley al een heel seizoen stroef. Arnaut Danjuma leek de geknipte vervanger van Anthony Limbombe, maar staat al maanden aan de kant met een stressfractuur. Op rechts kon
Clinton Mata nog niet echt overtuigen. Dion Cools krijgt geen kans meer, terwijl Thibault Vlietinck en Krépin Diatta met blessures af te rekenen hadden. Emmanuel Dennis is een geval apart. De Nigeriaanse egotripper scoorde al vijf keer, maar heeft geen enkele assist achter zijn naam.
Leiders zijn verdwenen
Michel Preud’homme eiste veel van zijn troepen, maar kon ook zijn vaderlijke arm om zijn spelers slaan. Ivan Leko is op dat vlak afstandelijker. Vorig seizoen namen Lior Refaelov en Timmy Simons de rol van vaderfiguur op in de kleedkamer. Dit jaar is alleen Ruud Vormer overgebleven als meer ervaren speler. Maar het is niet omdat je in dertig bent dat je daarom ook een vaderfiguur kunt zijn. Vormer is als kapitein een voortrekker, maar bewees tijdens de topper tegen AA Gent dat hij vooral aan zichzelf denkt. Door openlijk in de clinch te gaan met zijn trainer – niet voor het eerst dit seizoen – plaatste de Nederlander zich buiten de groep en zette hij zijn trainer voor het blok. Dat Wesley vorige zondag bij zijn vervanger een pruillip trok, bewijst dat Vormer niet de man is die het goeie voorbeeld geeft. Timmy Simons is weliswaar nog altijd als assistenttrainer aanwezig, maar als staflid moet hij zijn plaats naast Leko nog vinden.
Operatie Schone Handen
Hij doet er alles aan om de gevolgen van zijn arrestatie begin oktober te minimaliseren, maar Leko is wel degelijk een andere mens geworden na de operatie Schone Handen. Spendeerde hij vorig seizoen vele uren op de club, dan zocht hij in de nadagen van zijn aanhouding de steun van zijn familie en naasten op. Een begrijpelijke reactie, die onbewust ook zijn functioneren als trainer beïnvloedt.
Het contract van Leko loopt af en Club heeft hem nog geen voorstel gedaan om te verlengen. Dat Leko nog steeds onder verdenking staat in Schone Handen en zijn exmakelaar Dejan Veljkovic spijtoptant is geworden, speelt in dat verband niet in zijn voordeel.
De steun van het publiek had Leko wel nog in de onmiddellijke nadagen van Schone Handen, maar na de wissel van Ruud Vormer was er vorige week ook boegeroep te horen. Alles wat vast en vanzelfsprekend was onder Leko I, is in twijfel geraakt onder Leko II. De wedstrijden tegen Salzburg, Genk en Anderlecht zullen veel antwoorden geven.
Vorig seizoen namen Refaelov en Simons de rol van vaderfiguur op in de kleedkamer. Dit jaar zoekt Vormer ruzie met Leko