Een plaat voor de paparazzi
Een terreuraanslag, een overleden ex en een afgebroken verloving op minder dan twee jaar tijd: geen toeval dat Ariana Grande op haar jongste twee albumcovers ondersteboven staat. ‘Thank u, next’ toont dat ‘een verhaal’ voor popalbums belangrijker is dan ooit.
In 2010 debuteerde Ariana Grande in de Nickelodeonreeks Victorious. Ze speelde er Cat, een roodharige zangstudente in het kunstonderwijs. Het was een bijrol waar een toen 17jarige Grande een schattig maar dommig meisje met een straffe stem speelde. Dat leverde niet meteen de beste acteerprestatie op – daarvoor tekende niemand in die reeks – maar Grande maakte wel deel uit van een Nickelodeonleger met muziekambities. Dat draaide anders uit: de namen van Victoria Justice, Miranda Cosgrove en Jennette McCurdy zeggen u wellicht weinig. Maar het dommige meisje schopte het wél tot wereldster: geen enkele Youtubevideo bereikte sneller 100 miljoen views dan Grandes jongste single ‘Thank u, next’.
Dat succes is deels te wijten aan Grandes persoonlijkheid: die is zowat het tegendeel van haar toenmalige personage. De jongste jaren mat de Amerikaanse zich een reputatie van ‘no fucks given’ aan. Ze gaf geen krimp toen ze voor haar derde album Dangerous woman in een latex bunnypak kroop en daarvoor kritiek kreeg: ze was niet ‘sexy’ voor anderen, maar voor zichzelf, en toen conservatief Amerika steigerde omdat een bewakingsvideo haar betrapte toen ze in een bakkerij aan een donut likte en die teruglegde, haalde ze haar schouders op omdat er belangrijker zaken zijn.
Maar het leven bleef Grande maar met citroenen opzadelen. Op 22 mei 2017 blies een terrorist zichzelf op na haar concert in de Manchester Arena. 22 mensen kwamen om, 500 anderen raakten gewond. In augustus 2018 werd haar borst betast door een bisschop toen ze ‘Natural woman’ kwam brengen op Aretha Franklins begrafenis. In september overleed haar ex, rapper Mac Miller, na een overdosis. En in oktober brak ze haar verloving met komiek Pete Davidson af, na een korte maar fel gemediatiseerde relatie. Ga er maar aan staan.
Bevreemdende hybride
Grande reageerde met haar stembanden. Voor Sweetener
(2018) nam ze zelf de schrijfteugels in handen. Dat resulteerde in minder mierzoete, soms schelle pop die niet altijd even goed bij haar indrukwekkende sopraanstem paste – op ‘Problem’ klonk het ooit alsof een zwerm spreeuwen in een vliegtuigmotor verstrikt raakte. Met producer Pharrell Williams werd Sweetener een interessante, maar bijwijlen bevreemdende hybride tussen pop, hiphop en ballads. ‘No tears left to cry’, een parabel van een meisje dat leeggehuild is maar toch het hoofd rechthoudt,
Ariana Grande mat zich de jongste jaren een reputatie aan van
miste nipt de nummer Amerikaanse charts.
Maar met opvolger ‘Thank u, next’ was het wel prijs. Grande schreef de single ná Sweetener en de breuk met Davidson. Nog geen half jaar later had ze al een nieuw album klaar – al kreeg ze daarvoor de hulp van gemiddeld vijf extra schrijvers per track. En toch klinkt Thank u, next coherenter. Zo is er ‘Nasa’, een zuivere popsong zoals er op Sweetener te weinig stonden. In het tedere ‘Imagine’ caprioleert Grandes stem zonder te verzanden in de soms zielloze krachtpatserij van oudere songs. En ‘Thank u, 1 in de next’ schopte het met zijn kurkdroge uitwuifboodschap aan expartners al tot hashtag van een generatie.
In die song rekent Grande het meest expliciet af met haar bekende exen. Ze noemt rapper Big Sean, danser Ricky Alvarez, Miller en Davidson bij naam. Elders doet ze dat subtieler, met her en der kruimels – fans schrijven nu hele websites bij elkaar om die aan elkaar te koppelen. Zo stond ‘Imagine’ ook op Millers arm getatoeëerd – dat het nummer over een voorgoed onbereikbare liefde gaat, kan geen toeval zijn. ‘Nasa’ gaat over ruimte nodig hebben, maar was ook het opschrift van een sweater die Davidson vaak droeg. ‘Ghosting’ verwijst niet expliciet naar Miller, maar samplet wel diens ‘2009’. En zo gaat het maar door: dat deze plaat 22 dagen en 5 maanden na Sweetener uitkomt, verwijst naar de Manchesteraanslag op … 22/5.
Daardoor leest Thank u, next haast als een sleutelroman in paparazzivorm. Daarmee staat Grande niet alleen: Taylor Swift koketteert al zes albums met songs over haar bekende exen, en Beyoncés Lemonade was één grote onthul
ling over de ontrouw van manlief
friends with benefitsrelatie.
Dan liever ‘Needy’, een r&bsong waarin Grande ‘sorry not sorry’ zegt voor haar wisselvallige emotionele toestand. ‘I’ma scream and shout for what I love/ passionate but I don’t give no fucks/ you can go ahead and call me selfish/ but after all this damage, I can’t help it’, zingt ze. Haar stem klinkt er breekbaar en vastberaden tegelijk, de tegenpool van het hoge, technisch perfecte geluid dat ze in haar begindagen liet horen. Het maakt de ster plots écht van vlees en bloed.
‘Thank u, next’ ¨¨¨èè.
Grande staat niet alleen: Taylor Swift koketteert al zes albums met songs over haar bekende exen, en Beyoncés ‘Lemonade’ was één grote onthulling over de ontrouw van manlief JayZ