‘De Sint komt hier evengoed op bezoek’
De school is een beetje als een bedrijf. De leerlingen zijn het product, dat moet kwalitatief goed zijn. Of meer concreet: zij moeten zo goed als mogelijk voorbereid zijn om het secundair onderwijs aan te vatten. Dat is de overtuiging van Ilse Legon (42), de directrice van de Stedelijke Basisschool Flora in hartje Borgerhout. Ze heeft een achtergrond in marketing, onder meer bij een multinational als Unilever. Dat komt goed van pas om haar concentratieschool want dat is de Floraschool in de markt te zetten als een plek waar het echt niet zo slecht leren is.
Deze week is op veel basisscholen in Antwerpen iedereen welkom op de kijkdagen. Ook in de Floraschool. Als Legon de tijd heeft, leidt ze de ouders zelf rond. Dat geeft haar de kans om ze te wijzen op het hoekenwerk (waar bij ze gedifferentieerd werken in hoeken van de klas) in de lagere jaren en het contractwerk in de hogere jaren. De inspiratie komt uit het daltononderwijs. ‘Bij ons zal je de banken niet in rijen rich ting het bord zien staan.’
Dit is haar derde schooljaar als directrice in Borgerhout. En ze ziet de bui al hangen: tweeverdie ners met oerVlaamse namen uit de buurt komen wel een kijkje ne men, maar durven uiteindelijk hun kinderen toch niet in te schrijven. Vorig jaar rond deze tijd lanceerde Legon daarom een oproep op de nationale radio: rij geen kilometers meer om naar een meer gereputeerde school, maar kies voor de Floraschool.
Een jaar later blikt ze daarop terug. Wat blijkt: duidelijke ver andering is er niet, ondanks de op roep. Op de school van 343 leerlin gen loopt er nu één blank kindje rond, met Poolse roots. Het overgrote deel van de schoolbevolking heeft een Marokkaanse achter grond. Dat is geen perfecte afspie geling van de buurt.
Legon: ‘Ik heb veel reacties ge kregen op die oproep. Niet van ou ders, wel van andere scholen die met een gelijkaardige problema tiek zitten: ze hebben een goed project, maar slagen er niet in het publiek te veranderen. Omdat ou ders de stap niet durven te zetten.’
Dat heeft een structurele oor zaak. De stad Antwerpen hanteert een digitaal aanmeldingssysteem, waardoor kamperen verleden tijd is. Een goede zaak, vindt Legon, maar er is geen mogelijkheid meer voor ouders om zich samen in te schrijven. Dat zou ze graag anders zien.
‘In het verleden had je ouders met een Vlaamse achtergrond die afspraken om hun kinderen samen in te schrijven in een concentratieschool. Zo wisten ze dat ze niet de enigen waren. Die garantie is er nu niet.’
Ze doet een suggestie. Als alle ouders nu eens massaal haar school op één zetten in het lijstje dat ze moeten indienen voor de digitale aanmelding.
Mondtotmondreclame
Dat ouders de stap niet durven te zetten ligt ook aan de reputatie van de school. Dat beseft Legon. Door mondtotmondreclame staat ze wel in contact met enthousiaste ouders, maar wie verder zoekt naar objectieve informatie stoot op de laatste doorlichtingsverslagen van de school. Die zijn niet overtuigend. Acht jaar geleden werd er zelfs gedreigd met een sluiting.
Legon: ‘Vroeger deed men het niveau afzwakken zodat alle leerlingen mee konden. Daardoor werd niet iedereen uitgedaagd. Wij zijn op onze school heel hard gaan nadenken hoe we iedere leerling onderwijs op zijn niveau konden aanbieden. Dat lukt door bijvoorbeeld dat contract en hoekenwerk. Dat is maatwerk. Onze zorgleerkrachten houden zich