Nick Cave treedt in gesprek met publiek in de Roma
In mei komt Nick Cave naar De Roma, maar deze keer is het niet de bedoeling dat u enkel luistert. Voor ‘Conversations’ treedt de Australische zanger in gesprek met zijn publiek.
In 2015 verloor Nick Cave zijn zoon. Arthur Cave stortte van een klif in het Engelse Brighton, nadat hij had geëxperimenteerd met lsd. De Australische zanger schreef Skeleton tree over die traumatische ervaring, een intiem, bijwijlen spartaans album. Toch trok hij daarmee naar zijn grootste arena’s tot dusver. Het bracht Cave in oktober 2017 ook naar het Sportpaleis in Antwerpen, waar hij koortsachtig contact zocht met het publiek. Cave ijsbeerde naar de rand van het podium om handen te grijpen en woorden te wisselen met fans. Tijdens ‘The weeping song’ trok hij vijftien meter het publiek in. ‘Wie troostte hier nu eigenlijk wie?’, vroeg onze recensente zich af.
Cave vond steun in de collectieve ervaring, legde hij uit in The Guardian. ‘Er wordt veel gezegd over verdriet, zoals de volkswijsheid dat je het alleen moet dragen. Maar de steun die we na Arthurs dood ontvingen was ongelooflijk. De manier ook waarop mensen als reactie over hun eigen verdriet schreven: dat was monumentaal en verbazend behulpzaam voor mij en mijn familie. Mijn instinct vertelde me dat ik me moest verstoppen. Maar openlijk rouwen blijkt ons gered te hebben.’
Die openbaring lijkt Cave doorgetrokken te hebben in het vervolg van zijn carrière. Het vertaalde zich sinds 2018 in een eerste reeks ‘Conversations’concerten, in de VS, Ierland en begin dit jaar ook Australië. Cave noemde die avonden – net als het concert dat in mei in De Roma gepland staat – ‘een oefening in verbondenheid’. Cave geeft er het publiek de kans om hem vragen te stellen over allerhande onderwerpen. Het mag zelfs wat uitdagend zijn – in Australië trotseerde Cave ook enkele vragen over #MeToo en ‘toxic masculinity’. En tussendoor brengt hij enkele songs live op piano.
In september 2018 kwam daar ook The Red Hand Files bij, een website waarop Cave emails van fans beantwoordt. Dergelijke community building is niet nieuw in het socialemediatijdperk – Youtubesterren als Dodie, die ook onlangs De Roma aandeed, bouwen hun hele carrière op hun bereikbaarheid voor het publiek. Maar Cave reageert niet in gevatte of ironische tweets: hij beantwoordt vragen in lange, doorwrochte paragrafen.
‘Wat haal je precies uit die connectie met je fans dat ervoor zorgt dat je die forumconcerten wil houden?’, vroeg een zekere Leisa uit Caloundra, Australië, daar bijvoorbeeld. ‘Ik heb gemerkt dat ik er nood aan heb om over bepaalde dingen te praten’, schreef Cave daarop als antwoord. ‘Tegelijk denk ik dat mensen een honger hebben naar alternatieve ideeën. En ik heb het gevoel dat ik wat ervaring heb die ik kan doorgeven.’
Inmiddels beantwoordde Cave via The Red Hand Files al 26 vragen. Op eenvoudig verzoek ont hulde hij er zijn favoriete dichters (onder andere W.H. Auden en Sylvia Plath), wat hij zou doen als hij nog 72 uur te leven had (‘freak the fuck out’) en welke brief hij schreef aan collegamuzikant Brian Eno om te verdedigen waarom Cave wél in Israël ging optreden. Maar hij diept er ook uit hoe hij tewerkging om zich terug aan de schrijftafel te zetten na het overlijden van zijn zoon – meer bepaald door steun te vinden in het gemeenschappelijke lijden.
Professionele trucjes
De livesetting van de Conversationsconcerten leent zich minder tot bedachtzame antwoorden. Daar krijgt Cave de vragen immers niet op voorhand – mensen uit het publiek moeten de aandacht trekken van een steward vooraleer ze hun vraag mogen stellen. Toch blijkt Cave ook daar weinig kwesties uit de weg te gaan, schreef The Guardianrecensente Kate Hennessy, die in januari zo’n ‘concert’ bijwoonde in Sydney. Zij deelde de avond op in drie soorten vragen: onthullingen over zijn muziek, Grote Levensvragen waarop goeroe Cave Wijze Inzichten biedt, en vragen waarop hij grapjes maakt – volgens Hennessy komt Cave steevast eerlijk over, ‘zonder zich te bedienen van professionele trucjes om moeilijkere vragen niet te beantwoorden.’ Met als gevolg dat zijn fans hem soms ter verantwoording roepen. Zo blijkt Cave tijdens een Conversation in Brisbane het idee van een artistieke nalatenschap weggewuifd te hebben. De Australische Angelina stelde dat antwoord op The Red Hand Files opnieuw ter discussie: ze vond dat de artistieke impact van een muzikaal oeuvre op mensenlevens respect verdiende. ‘Mijn antwoord was niet bepaald behulpzaam’, schreef Cave als reactie. ‘Ik apprecieer dat je tegengas geeft, want wat ik zei ondermijnt de relatie die mensen hebben met mijn werk. Ik denk dat ik gewoon soms zelf bang ben voor het gewicht dat die nalatenschap met zich meedraagt.’ Dat lijkt wat Cave ook in de Roma zoekt: iemand om mee te helpen dragen.
‘Mijn instinct vertelde me dat ik me moest verstoppen na de dood van onze zoon. Maar openlijk rouwen blijkt ons gered te hebben’