De man van kangoeroeleer
Het duurde welgeteld drie minuten en 51 seconden voor Luk Alloo zijn gevreesde verhoortechniek bovenhaalde, in de eerste aflevering van alweer een seizoen Alloo bij… Toen hij samen met Niels Destadsbader aankwam bij de lagere school in Deerlijk waar Niels destijds zo weinig mogelijk had opgelet, stonden twee erg lokale dames hen op te wachten. Uit hun gekir viel op te maken dat ze Niels kenden, en goed zelfs. ‘Zeg, dames!’, riep Alloo door het openstaande autoraampje. ‘Hoe zouden jullie Niels in één woord omschrijven?’
Waarom doet hij dat toch altijd? Zou er al ooit iemand een inzichtelijk portret van iemand hebben geschetst in één woord? Zelfs deze dames hadden er twee woorden voor nodig:
‘Nen toffen!’ gilden ze in koor, of toch in canon – in ieder geval a capella.
Welzeker is Niels Destadsbader nen toffen, maar is hij ook meer dan dat, wilden we weten. Helaas. Veruit het interessantste wat Niels te vertellen had, betrof sportschoenen. Die heeft hij rond zijn achttiende een tijdlang verkocht, in een sportwinkel in Deerlijk, nadat het Gentse conservatorium had veronachtzaamd zijn talenten naar waarde te schatten. ‘Kalfsleer is steviger dan kangoeroeleer’, doceerde hij, even terug in die winkel, ‘maar je betaalt er wel de prijs voor.’ En passant vertelde hij nog dat hij liever ver kocht aan vrouwen dan aan mannen, en dat hij bij vrouwelijke klanten al eens een papiertje bij de nieuwe schoenen stak, met daarop zijn telefoonnummer. Pretlichtjes in de knipoogjes. Kijk, we leerden Niels al wat beter kennen.
Maar vanwaar dat succes, bleven we ons afvragen. Vanwaar die uitverkochte Sportpaleizen, die kist vol MIA’s en die megaverkoop van wat toch de banaalste tienermuziek sinds Spring moet zijn? Het geheim van Niels’ succes, zo leek hij aan te geven, is iedereen de oren van het hoofd zagen tot ze je moegetergd een kans geven. Blijven geloven dat je het zult maken, of dat je op zeker ogenblik het stomme geluk zult hebben op Gert Verhulst en Miguel Wiels te botsen. Gelukkig botsten wij in dit programma alleen op Wiels, backstage in het Sportpaleis, en ook op Koen en Kris Wauters, die wat ervaringen kwamen uitwisselen met hun nieuwbakken collegaSportpaleisuitverkoper. Allemaal gewone jongens onder elkaar.
Als apotheose mochten we nog mee naar een lezing van het scenario van de vierde Kampioenenfilm (er is dit keer dus echt een scenario!). ‘Wordt het een goeie film?’, vroeg Alloo semiretorisch. ‘Dat denk ik wel’, antwoordde Niels bloedernstig. ‘De mensen zullen alles te zien krijgen van De Kampioenen wat ze willen zien.’ Wat dat precies is, dat is stof voor een volgend portret van deze enigmatische artiest.
Welzeker is Niels ‘nen toffen’, maar is hij ook meer dan dat, wilden we weten. Helaas
heidsinstellingen corrupt. Al steunt 61 procent van de onder vraagden geweldloos verzet, slechts 23 procent denkt dat het de meest effectieve manier is om tot een Palestijnse staat te ko men. De steun voor gewapend verzet groeit.
Olijfboomplantacties
Toch blijven er steeds nieuwe initiatieven ontstaan, van sitins en olijfboomplantacties tot een digitaal archief en een circus festival. Ondanks de algemene uitzichtloosheid worden af en toe kleine successen behaald. Zo werd de ontruiming en sloop van het bedoeïenendorp Khan elAhmar na internationale druk tot nader order uitgesteld. Ook het dorpje Susya, al decennia met evacuatie bedreigd, houdt mede dankzij voortdurende acties nog steeds stand. Volgens activist Salam Adra is actievoeren nu makkelijker dan tien jaar geleden. ‘Als er ’s nachts kolonisten op je deur klopten, stond je alleen. Nu appen we elkaar en zo staat honderd man klaar om te helpen.’
Door de grotten opnieuw bewoonbaar te maken, hoopt het lokale actiecomité mensen terug te krijgen naar het verlaten gehucht. In dit deel van de Westelijke Jordaanoever is het niet ongebruikelijk dat mensen in grotten wonen. ‘Nu hebben vier families een opgeknapte grotwoning, maar vier andere families hebben al gezegd dat ze ook terugkomen zodra de zonnepanelen er zijn’, zegt Salam Adra.
‘Als er ’s nachts kolonisten op je deur klopten, stond je alleen. Nu appen we elkaar en zo staat honderd man klaar om te helpen’
SALAM ADRA activist