Vincent van Gogh

‘Toen ik in 2015 samen met mijn man in het Art Institute of Chicago naar dit werk van Vincent van Gogh stond te kijken, kreeg ik telefoon van mijn galerist Tim Van Laere. Hij vertelde me dat een erg goeie galeriste uit Londen mijn tentoonstelling – ook in Chicago – had gezien en met me wilde samenwerken. Dit schilderij hangt dus samen met de euforie van dat moment.’ ‘Het werk zelf ontroert me ook enorm. Het glasachtige kleurenpalet, in combinatie met de dorst van die mannen. Je voelt haast hoe snel ze drinken, hoe de drank langs hun wangen loopt. Ze gieten het naar binnen. Bovendien staat er maar één kan op tafel, dus het kind drinkt gewoon mee.’

‘Het tafereel heeft iets onheilspellends: de schoorstenen van de fabriek, de wolken die diep hangen, mannen die zich bezatten als ze terugkomen van hun werk, maar dan op zo’n vreemde plek. Het straalt een diepe tristesse uit, die nog versterkt wordt door het groene van hun huid, alsof de ziekte al is doorgezet. Ik vind ook dat je haast alles ruikt, het schilderij roept geuren op.’

‘De drinkers is een werk dat aantoont hoe we ons als mensen onderscheiden van de dieren. Er zijn apen die speciale vruchten eten om in een roes te geraken, maar verder bestaat er in het dierenrijk geen enkele soort die de roes opzoekt om het be

staan te kunnen dragen, om het te vernevelen. De drank als wandelstok.’

‘Ook voor mij was alcohol soms een hulpmiddel, al wordt dat met ouder worden gelukkig minder. Het helpt je om bepaalde grenzen te overschrijden, maar het maakt je ook dom. Hersenen kunnen opgedronken worden. Als ik schilder, drink ik nooit. Het past niet in mijn creatieproces. Ik moet honderd procent aanwezig zijn om te kunnen schilderen. Als ik kijk naar mensen in mijn omgeving die graag en veel drinken, krijgt het op een bepaald moment, net als in dit werk, iets triests. Omdat je niet kan helpen. Maar ik begrijp het wel goed, een roes kan prachtig zijn.’

‘In mijn werken op de expo die nu loopt bij Tim Van Laere Gallery zie je ook invloeden van Van Gogh. Zo schilderde ik de uitgebloeide zonnebloemen uit mijn tuin. In de expo zit ook een referentie aan Anthony van Dycks zelfportret met zonnebloem. Alleen is die van Van Dyck aan het groeien, en de mijne al bijna uitgebloeid. Voor mij is dat een interessanter gegeven. Ik denk dat dat voor Van Gogh ook het geval was. Die visie zit ook in De drinkers.

De afgrond die lonkt.’

Kati Heck is schilderes en beeldhouwster. Haar expo ‘All my friends are wild’ is nog tot 6 juli te zien in Tim Van Laere Gallery in Antwerpen.