Redt Apple onlinereclame?

We moeten ze niet meer, die cookies die ons overal op het internet volgen. Maar hoe moet het dan verder? Apple heeft een plan.

Het is jouw zoektocht, waarom laat je hem dan spelen door een vrouw?

‘Daar heb ik nadien meer over nagedacht, dan toen ik die keuze maakte. Ik weet niet hoeveel van mijn verhaal in het hare zit. Tijdens de tryout bedacht ik opeens dat ik misschien wel de coach uit de film was, een muzikant op zijn retour die jonge dromers geld afperst om ze iets te leren.’

Ik zal aan Paulien Mathues moeten vragen of dat klopt: zij zingt nu bij Arsenal, maar ooit deed ze mee aan ‘The voice’.

‘Deze film is de reden waarom Paulien met Arsenal op de planken staat. Na The voice had ze één radiosingle en daarna niets meer; na The voice kon je niet meer meedraaien in een alternatiever circuit. Ik zei dat ik een film maakte over een muzikante die “sterft” door aan een talentenjacht deel te nemen; ze vond ook dat dit haar verhaal was. Wij hebben het vuur weer een beetje moeten aanwakkeren bij haar. Maar dat ze er nu weer staat, na lang weg te zijn geweest, is helemaal haar verdienste.’

Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt door het element prostitutie in de film te brengen. Het is niet het hoofdthema van je film, je zult kritiek krijgen dat je het te oppervlakkig behandelt.

‘Waarschijnlijk niet, maar dat kan. Ik oordeel ook niet over haar beslissing, ik gebruik prostitutie als metafoor. Ik ben totaal niet aangetrokken tot die wereld, maar vind het wel interessant in het hoofd te kruipen van een prostituee, omdat die intimiteit deelt, net zoals muzikanten en dichters. Ik heb als boutade al vaak gezegd dat John en ik eigenlijk seks hebben als we in de studio staan. Muziek maken en seks hebben gaan allebei om creativiteit. Tijdens opnamen met vrouwen heb ik soms gedacht: hier hangt een seksuele sfeer. Ik ben daar nooit op ingegaan, maar het gebeurt wel. Grimes – toch geen voetveeg – zei dat ze haar eigen plaat had geproduceerd omdat ze het beu was altijd weer met producers naar bed te moeten gaan. Je kunt dan zeggen: die vuile producers. Maar het is ook Grimes die ermee naar bed is gegaan.’

Uit de klachten over Ryan Adams zie je dat vrouwen met wie hij heeft geleefd en gewerkt, vinden dat er een grens is overschreden, maar dat ze niet goed konden uitmaken wanneer.

‘Mannen veranderen, vrouwen veranderen. Vijftien jaar later denk je opeens: dat was toen niet oké, ik heb mij daar laten doen. Maar je was ook een andere persoon.’

‘De film speelt ook in Japan omdat prostitutie daar minder beladen is; er wordt heel open en zakelijk mee omgegaan. Toen ik moest uitvissen hoe een website van een escortservice er zou uitzien, toonden leden van de crew me meteen de sites die zij gebruikten. Een medewerker vertelde dat hij vijf jaar als prostitué had gewerkt, voor mannen en vrouwen. “En op het einde alleen nog voor voyeurs die wilden toekijken terwijl ik seks had.” Die vertelde dat gewoon boven een koffietje. Sekswerk is er niet stigmatiserend. Er is daar zeker ook misbruik, daar twijfel ik niet aan. Japanse vrouwen zijn heel sterk, de mannen hebben er veel meer moeite om mee te draaien in een veranderende wereld. Vroeger waren zij baas, vrouwen onderdanig. Dat is niet meer altijd zo.’

Bij de film hoort een boek ‘Room of imaginary creatures’, met gedichten van bevriende muzikanten. Wat vroeg je hen precies?

‘Ik vroeg: “Ik maak iets over de link tussen muziek, seks en poëzie, kun je me een gedicht schrijven vanuit het standpunt van een prostituee?” Soms kreeg ik meteen een beeld bij een gedicht en dan schreef ik een stukje verder aan het scenario. Johnny Whitneys gedicht “Slug” is zo goed als letterlijk in de film beland.’

Er zitten ook oude gedichten bij van de Yoruba uit Nigeria.

In the rush of shaking shoulders opnamen met Arsenal, was ik al met die gedichten bezig. Yoruba zijn geboren dichters. Ze spraken over ritmes als over dieren: “Het volgende nummer is het ritme van de gazelle”. Ze vertelden me veel over hunter poetry, de gedichten die jagers voor elkaar maakten tijdens lange jachttochten. De dichter Tade Ipadeola zei dat ze dat deden om elkaar eraan te herinneren dat ze mens waren. Dat heb ik altijd heel mooi gevonden.’

Had je een idee hoeveel een gedicht mag kosten?

‘Nee. Enerzijds heb ik wellicht te veel betaald; anderzijds was het natuurlijk veel minder dan als die mensen voor Arsenal werken. Wij betalen altijd netjes onze muzikanten. Ik vind dat werk een waarde moet hebben, ook voor mezelf. Als ik jou vraag in de huid van een prostituee te kruipen, dan moet ik je betalen.’

‘Ach, ik heb er veel geld in gestoken omdat het mij veel waard is. Wim Wenders heeft ooit een klein, schattig boekje gemaakt met eigen foto’s waar hij kleine tekstjes bij had geschreven. Ik heb daar jarenlang mee rondgelopen; af en toe las ik er iets in. Zoiets wilde ik maken, ik hoop dat iemand daar ooit mee rondloopt en daar inspiratie uit haalt. Het is Engelstalige poëzie vanuit het standpunt van een prostituee: je kunt me er moeilijk van beschuldigen dat ik hier de commerciële hoer uithang die koste wat het kost het grote publiek probeert te bereiken.’

‘Birdsong’

Apple heeft een technologie ontwikkeld die probeert water en vuur te verzoenen: de belangen van de internetgebruiker en de online adverteerder. Het heeft die technologie ingebouwd in een testversie van zijn Safaribrowser, maar stelt ze nu ook voor als een internetstandaard. Ze zou in de toekomst dus ook in andere browsers kunnen opduiken.

Privacy Preserving Ad Click Attribution is wellicht niet de meest swingende productnaam die ooit is bedacht in Cupertino, maar het is wel een idee waarvoor de tijd rijp lijkt. Adverteerders besteden hun budget graag op het internet om twee redenen: ze kunnen er héél specifiek een bepaalde doelgroep bereiken (pakweg cultureel geïnteresseerde dertigers uit Antwerpen) en ze kunnen precies weten hoeveel van die mensen ze inderdaad hebben bereikt en of die mensen vervolgens hebben doorgeklikt om een product of dienst te kopen. Die targeting en opvolging gebeuren – onder meer – via cookies, kleine bestanden die een website op je pc of smartphone kan plaatsen en die je van de ene naar de andere website volgen.

Dat wordt nu steeds moeilijker. De Europese GDPRwetgeving vereist dat internetgebruikers expliciet hun toestemming geven voor het gebruik van cookies. En steeds meer webbrowsers zijn ook zo ingesteld dat ze (sommige) cookies weigeren of meteen uitwissen. Vooral de zogenoemde third partycookies, die je over verschillende websites heen volgen, worden steeds vaker door de browsers automatisch geblokkeerd.

Meestal hebben adverteerders geen hoge pet op van Apple. De Safaribrowser beperkt het gebruik van cookies al jaren. Daardoor wordt het moeilijker om de bewegingen van consumenten over het internet te volgen – en te weten of een reclamecampagne doeltreffend is. Maar Privacy Preserving Ad Click Attribution past daar een mouw aan. Je browser houdt zelf bij of je op een advertentie klikt en vervolgens op een andere website het geadverteerde product koopt. Die informatie wordt dan op een willekeurig moment, tussen de 24 en de 28 uur later, naar de adverteerder gestuurd. Die weet dus wat hij werkelijk moet weten: hoeveel mensen op zijn advertentie hebben geklikt en of die vervolgens iets kopen. Maar hij weet niet wie dat zijn. De ontwikkelaar van de browser (Apple of Google, bijvoorbeeld) kan die informatie niet zien. (dod)