Huaweiboycot gaat niet om veiligheid
De VS willen 5Ginfrastructuur van Huawei weren, omdat die mógelijk kan worden afgeluisterd door de Chinese overheid.
Huawei maakt uitstekende, betrouwbare smartphones voor een heel redelijke prijs. Maar als iemand mij vandaag vraagt welk toestel ik hem of haar zou aanraden, zal ik wellicht Motorola of Xiaomi tip pen. Twee Chinese merken met veel gelijkaardige kwaliteiten, maar zonder de vloek van Donald Trump. Van Huawei blijf je voorlopig beter af. Daarmee help ik natuurlijk de strategie van Trump: Huawei wereldwijd – dus ook in Europa – buitenspel zetten.
Ik ga er nog altijd van uit dat die onzin rond Huawei gewoon deel uitmaakt van een spelletje blufpoker, en dat Trump ons, na een spelletje golf, via Twitter zal meedelen dat hij Xi Jin ping eens diep in de ogen heeft gekeken en dat alles is uitgeklaard. Dat is vrijwel zeker hoe Trump zelf hoopt dat het afloopt. Hij voerde dat spelletje een jaar geleden al eens op tegenover
de minder bekende Chinese multinati onal ZTE. Maar dit keer is het lang niet zeker dat iemand de escalatie nog in de hand heeft.
Officieel draait de boycot van Huawei rond veiligheid. Amerika wil 5Ginfrastructuur van Huawei weren, omdat die mógelijk kan worden afgeluisterd door de Chinese overheid. Die mogelijkheid is vooral theoretisch – niemand heeft bewijzen gezien, maar je kunt nooit bewijzen dat het níét ge beurt. De maatregelen die de VS nemen, hebben daarentegen niets te ma ken met veiligheid. Of een Huaweismartphone die door China in Europa wordt verkocht nu voorzien is van een volledige Android of maar een halve, en of er wat meer of minder Amerikaanse chips in zitten, heeft met de veiligheid van de VS niets te maken. Het is een strafmaatregel.
Wat de VS écht vrezen, is hun groei
ende afhankelijkheid van Chinese technologiebedrijven. Ze dromen van (meer) technologische onafhankelijkheid. Een illusie, zoals snel zal blijken als de situatie nog escaleert. De technologische verstrengeling die de afgelopen decennia is gegroeid, kun je niet meer omkeren. Toch niet op enkele maanden, of zelfs jaren. Dat is zoals het eiwit en eigeel van je omelet weer proberen te scheiden. De VS hebben dat trouwens zelf bewezen deze week. Zonder Amerikaanse software en chips kan Huawei niet functioneren. Maar de VS kunnen hun smartphones ook niet zelf maken. We vernamen bovendien dat een Brits bedrijf, ARM, door de Amerikaanse sancties zijn chipontwerpen niet meer met Huawei mag delen – wat erger is dan het verlies van de officiële Androidversie. Hoe kan een Brits bedrijf onder Amerikaanse sancties tegen China vallen? Omdat er toch Amerikaanse knowhow in zit. Er bestaat niet meer zoiets als puur Europese, of puur Amerikaanse, of puur Britse technologie.
Ooit dachten we, heel naïef, dat die technologische verstrengeling tussen Oost en West zou zorgen voor een toenadering in maatschappelijk model. Weet u nog? Het internet zou in China de vrije meningsuiting en de toegang tot informatie garanderen. En sociale netwerken zouden mensenrechten en democratische waarden bevorderen via bewegingen als de Arabische Lente. Het is leerrijk om de onzin te lezen die daar tien jaar geleden over is geschreven.
Het liep dus anders. Met dezelfde technologie zijn de VS, Europa, Rusland en China heel andere maatschappijen aan het uitbouwen. Het internet en sociale media zijn uiterst efficiënte instrumenten gebleken om het denken en doen van je bevolking te volgen en controleren. De vooruitgang van artificiële intelligentie maakt onder meer gezichtsherkenning mogelijk, een technologie die kan dienen om je iPhone te ontsluiten, sneller door de security op de luchthaven te geraken en om elke voorbijganger op straat te identificeren. Pas de jongste maanden wordt duidelijk wat voor akelige technologische surveillancestaat (in onze ogen, dan) China aan het creëren is.
Europa heeft een heel andere visie op een technologische samenleving. Eén met – hoe kan het anders – veel regeltjes en beperkingen. Met name om onze privacy te bewaken. Die regels en beperkingen formuleren is een rol die de Europese Unie op zich heeft genomen. Individueel hadden de lidstaten dat niet gekund. Iets om zondag in gedachten te houden, misschien.
Wat de VS écht vrezen, is hun groeiende afhankelijkheid van Chinese technologiebedrijven