BART DE WEVER STAAT SOLIDER DAN OP 26 MEI

Wat is strategie? Vanuit een superieur inzicht rigoureus een vooraf beraamd plan ten uitvoer brengen? Of vertrekkend van een zwakke positie het beste maken van subtiel wijzigende omstandigheden? Wat de huidige formatiebesprekingen betreft, zullen we het antwoord pas veel later vernemen. Maar het ziet er wel naar uit dat Bart De Wever sinds 26 mei de meeste terreinwinst heeft geboekt.

De op het eerste gezicht onverklaarbare pauze die hij op het Vlaamse niveau inlaste, lokte de SP.A weer in het coalitiespel. Dat bood De Wever de kans om beurtelings CD&V en Open VLD te bedreigen met vijf jaar oppositie en hen in te lijven voor zijn volgende gevecht. Als hij nu echt op het punt staat de Zweedse coalitie nieuw leven in te blazen, betekent het dat hij van allebei waterdichte garanties heeft bekomen dat ze voor de federale onderhandelingen aan hem zijn vastgeklonken. Dat klinkt solider dan wat De Wever op 26 mei ’s avonds als schijnbaar onhaalbare eis op tafel legde.

Als zijn keuze Zweeds is, dan is De Wevers nachtmerrie, een federale paarsgroene regering aangevuld met CD&V, van de baan. Blijft over: de PS die verzocht wordt deel uit te maken van een afspiegelingsregering van NVA, CD&V en Open VLD enerzijds en PS en MR anderzijds. Dat komt neer op toetreden tot de gehate Zweedse coalitie, misschien aangevuld met de SP.A als die tenminste de vernedering die De Wever haar heeft toegebracht heelhuids overleeft.

De PS, die beloofde voor zo links mogelijke meerderheden te gaan, dreigt over te blijven met de MR in Wallonië en met de drie meest rechtse Vlaamse coalitiepartners op Vlaams Belang na. Hoe dat aan de radicale en syndicale achterban moet worden verkocht, is een raadsel.

Voor het eerst is De Wever in staat het Belgische model echt in de tang te nemen. Maar wellicht is zijn hernieuwde alliantie met CD&V en Open VLD daar niet tegen bestand. Waarschijnlijker is daarom dat hij genoegen neemt met symbolische stappen richting het mythische confederalisme in ruil een betere financiering van Wallonië.

Aangezien het federale onderhandelingswerk nog maar pas begint, wordt niet De Wever maar Jan Jambon Vlaams ministerpresident. Als voorzitterburgemeester houdt De Wever de handen vrij. Dat zullen de meeste NVA’ers, misschien met uitzondering van Geert Bourgeois, wel logisch vinden.

SP.A bood De Wever de hefboom om Open VLD en CD&V in te lijven