BELGIË EN EUROPA HEBBEN ALLE GREEP VERLOREN

De inval van Turkije in NoordSyrië stelt opnieuw scherp op de vraag wat we met gevangengenomen ISstrijders aan moeten. In de regio houden de Koerden duizenden aanhangers vast. De bewaking laat in oorlogsomstandigheden te wensen over. Alvast in één kamp gaan tientallen ISvrouwen met hun kinderen op de loop. Daar kunnen ook Belgen tussen zitten.

In totaal verblijven een 50tal Belgische (ex)jihadi’s in Koerdische kampen. Steevast klinken er pleidooien voor een berechting in België. Het mag dan gaan om criminelen, het zijn onze criminelen. Volgens Ocadtopman Paul Van Tigchelt garandeert een Belgische aanpak ook controle. Ze kunnen niet onder de radar verdwijnen. Maar de stempel ‘IS’ maakt een eerlijk proces moeilijk, laat staan dat de bewijslast makkelijk kan worden verzameld.

Mede daarom willen de meeste politieke partijen niet weten van een dergelijke terugkeer. De medestanders van IS hebben hun banden met het land doorgeknipt door te sympathiseren met een moorddadig en antiwesters regime. Zij hebben de misdaden ook in Irak of Syrië gepleegd en moeten maar ter plaatse voor een rechter komen.

De Belgische regering verdedigt de installatie van een speciale rechtbank. Die moet niet alleen waken over het respect voor de rechtsregels (geen doodstraf ), zo’n instelling kan ook grensoverschrijdend werken. België toont zich solidair met andere Europese landen. Maar ze komt ook tegemoet aan een verzuchting bij de bevolking. Daar bestaat geen draagvlak voor de terugkeer van ISsympathisanten, zelfs als het gaat om kinderen die het slachtoffer zijn van de ongelukkige keuze van de ouders.

Het ziet er niet naar uit dat deze speciale rechtbank er snel komt. De toestand in Syrië blijft zeer troebel. Het aanblijven van president Assad – met de hulp van de Russen – houdt de regio ook buitengewoon toxisch. Dat maakt het vluchtelingenprobleem uitzichtloos. Laat dat net de reden zijn waarom de Turkse president Erdogan met zijn aanval is begonnen. Hij beantwoordt zo het aanhoudend intern gemor over de aanwezigheid van miljoenen gevluchte Syriërs.

Net zoals de Europese Unie houdt België ervan om de problemen ver buiten de grenzen te houden. De vluchtelingen kunnen maar beter in Turkije blijven, net zoals de westerse ISstrijders maar beter ginds worden berecht. Op geen enkel moment lijkt men zich af te vragen of die landen deze uitdagingen de baas kunnen. Niet alleen klinkt zo’n diplomatie erg vanuit de hoogte, ze is de greep op de gebeurtenissen volledig kwijt.

Bij de bevolking bestaat geen draagvlak voor de terugkeer van ISsympathisanten