‘Lotgenoten begrijpen je onmiddellijk’
Toen ze bijna 16 was, reisde Binita Pinoy (27) uit Mechelen voor het eerst sinds haar adoptie op vierjarige leeftijd terug naar haar geboorteland Nepal, in het gezelschap van haar ouders en broer. Ze ontmoette er haar biologische vader en zus. ‘Achteraf gezien heb ik die reis niet erg bewust beleefd, maar het was wel het begin van iets in mijn hoofd, van het besef dat adoptie een groter verhaal is dan ik eerst dacht.’
‘De reis hielp me om meer te kunnen vertellen aan mensen die naar mijn oorsprong vroegen. Voordien weerde ik vragen af: “Nee, nee, ik ben een Belg zoals jullie.” Ik probeerde te verbergen dat ik geadopteerd ben, wat moeilijk is als je op school en in je omgeving de enige met een kleur bent.’
Twee jaar geleden meldde haar Nepalese zus plots via Facebook dat ze zou trouwen, over twee weken al, en vroeg of Binita erbij kon zijn. ‘Ik was op stage in Spanje. Ik heb geaarzeld, ik heb erover geskypet met mijn ouders in België, maar ik vond het eng om zo halsoverkop te beslissen. Een reis naar Nepal is voor mij nooit zomaar een reis.’
Tentoongesteld
Dit jaar in april is ze samen met haar vriend teruggereisd. ‘Ik had hoge verwachtingen. Ik ben daarin misschien naïef geweest.’
‘Mijn zus was net bevallen van haar eerste kind. Daardoor heb ik haar minder gezien dan ik had gehoopt. Je kunt niet verwachten, na elf jaar en nadat iedereen zoveel gegroeid is en verder is gegaan met zijn leven, dat alles nog hetzelfde zal zijn.’
‘We hebben een week bij mijn biologische vader gelogeerd. Er kwam zoveel volk op bezoek, dat we het gevoel kregen dat we tentoongesteld werden: “Dit is nu mijn dochter uit België.” Ik zag zoveel familie dat ik mij begon af te vragen waarom zij mij niet opgevangen hebben, toen mijn vader het niet aankon om twee dochters alleen groot te brengen.’
‘Ineens wilde hij een Nepalees paspoort voor mij aanvragen – dat heb ik kunnen verhinderen. Blijkbaar heeft hij een heel ander idee over adoptie. In mijn ogen is het een straffe beslissing, maar ik denk dat hij misschien niet goed wist waarmee hij toen heeft ingestemd. Vanwege de taalbarrière heb ik de vele vragen die ik daarover had, niet kunnen stellen. Ook niet de vragen over mijn biologische moeder. Ik wilde daar geen bom doen ontploffen.’
Toen Binita zich recent aanmeldde om aBuddy voor andere geadopteerden te worden, en ze op een kennismakingsweekend zichzelf moest voorstellen, vloeiden er tranen.
‘Alle emoties van die reis kwamen er in een grote ontlading uit. Andere deelnemers, ook geadopteerden, zijn toen in kleine groepjes met mij komen praten. Zo ben ik tot de ontdekking gekomen dat het deugd doet om mijn verhaal te vertellen. Lotgenoten begrijpen direct waarover je het hebt. Zelfs als je maar flarden vertelt, begrijpen ze het nog.’
‘We hebben een week bij mijn biologische vader in Nepal gelogeerd. Er kwam zoveel volk op bezoek, dat we het gevoel kregen dat we tentoongesteld werden’