‘Ik wil zeker niet de boze man zijn’
‘Met tvprogramma’s als “Terzake” en “De zevende dag” bereik je alleen maar mensen die toch al op de hoogte zijn. Met humor kun je de hele bevolking meenemen.’
‘De eindejaarsconference is de reden waarom ik ooit met comedy ben begonnen. Ik wou niet zomaar comedian worden maar dat sprak me wel aan: iemand die terugblikt op het jaar, voorbij de waan van de dag, en de mensen een spiegel voorhoudt. Met tvprogramma’s als Terzake en De zevende dag bereik je alleen maar mensen die toch al op de hoogte zijn. Met humor kun je de hele bevolking meenemen in je reflectie.’
‘Ik ben altijd een fan geweest van Geert
Hoste. Als kind moest ik al lachen om bepaalde zaken, en mijn ouders vroegen me dan om dat uit te leggen. Waarna ik vaak álles moest uitleggen, ook wie Di Rupo was bijvoorbeeld. Geert Hoste en ik hielden mijn ouders zo eigenlijk op de hoogte van de actualiteit, en ik denk dat dat in veel gezinnen gebeurde.’
‘Ik keek ook graag naar Raf Coppens op VTM, en ik herinner me nog heel goed een stuk van Michael Van Peel in Comedy Casino over de files op de Turnhoutsebaan. Hem ben ik blijven volgen, en toen hij begon met zijn eindejaarsconferences bleken die toch weer een andere stijl te hebben dan de shows van Raf en Geert. Michael ging wat dieper, en dat vond ik ook supertof. Het waren dus echt wel de comedians die zich richtten op de actualiteit die mij het meest intrigeerden, in de verschillende fasen van mijn leven.’
‘Voor Michael aankondigde dat hij zou stoppen, overwoog ik al om een eindejaarsconference te doen. Maar ik wou niet met hem in competitie gaan. Ik wilde er pas aan beginnen als ik zijn niveau zou kunnen halen. Nadat Michael zijn beslissing had bekendgemaakt, eind vorig jaar pas, heb ik nog een tijdje nagedacht. Wat als iemand anders het zou overnemen? Dan zou ik misschien weer tien jaar moeten wachten. Ik wilde de eindejaarsconference ook niet opeisen. En ik was al bezig met een andere show, Krapuul. Daar werden zelfs al tickets
voor verkocht. Ik heb er nachten van wakker gelegen of ik die show al dan niet moest uitstellen.’
‘Met een eindejaarsconference ga je ook een engagement aan. Je moet er elk jaar staan met nieuw, actueel materiaal. Ik maakte me bovendien zorgen over mogelijke racistische reacties. Zijn de Vlamingen er wel klaar voor om van een jonge Marokkaan te horen hoe hij naar het voorbije jaar heeft gekeken?’
‘Ik heb de knoop pas doorgehakt toen ik de juiste insteek had gevonden, die ook de titel is geworden: Mag ik even? Ik spreek de mensen niet toe vanuit de hoogte, ik kom er gewoon even bijstaan. Ik ben niet de man die komt zeggen hoe je de dingen moet aanpakken. Ik ben niet uit op conflicten of meningsverschillen, ik bewaar bij voorkeur de lieve vrede. Maar ik ben ook heel kritisch, en er vallen mij veel dingen op die niet door de beugel kunnen, of waarover we beter wat meer zouden communiceren. Het is plezant, het is comedy, we gaan ons goed amuseren: dat blijft uiteraard altijd primeren. Maar nu ik toch een grapje maak, mag ik hier ook even iets over zeggen? Geef toe, mensen, dat was toch raar. Dat wordt de teneur van de show.’
‘Het weekoverzicht in honderd seconden op Q Music was voor mij de ideale leerschool. Het heeft mij veel exposure gegeven en ik heb er geleerd hoe ik humor kan verbinden met de actualiteit. Het was een satirisch keurslijf maar ik voelde me er goed bij. Het filmpje over confederalisme is intussen