Geef een moeder de ruimte
Film Eva Green bereidt zich voor op een lange ruimtereis. Haar dochtertje heeft het er moeilijk mee, net als zijzelf.
Proxima ★★★☆☆ Van: Alice Winocour Met: Eva Green, Matt Dillon, Sandra Hüller (107 min.)
Niemand kijkt op van een man met een top carrière en een gezin. Een moeder moet zich nog steeds verantwoorden voor haar ambities. Waarom ook alweer? Laat het aan een fra giele, goudeerlijke film als Proxima om zonder preken de blik te verruimen. Een ge dreven astronaute (Eva Green) is als moeder niet minder toegewijd. De film maakt haar beslommeringen en twijfels invoelbaar, zonder haar te sentimentaliseren.
Green is ijzersterk, hier als de Française die ze is en in de taal van Molière. Een Amerikaanse collega (Matt
Dillon) verheugt zich om met haar naar de ruimte te trekken. ‘Ik heb me laten vertellen dat Franse vrouwen goed kunnen koken.’ Je hebt mannen, haantjes en zwijnen, ook in de ruimtevaart.
Er zijn genoeg mensen om haar te steunen zodat ze er maximaal kan zijn voor haar dochtertje – hoewel zo’n missietraining daar niet op afgestemd is. Haar fysieke prestaties geven deze vrouw iets bovenmenselijks, tegelijk maakt het moederschap haar kwetsbaar. De kracht van deze film schuilt in zijn empathie, nuance en nuchterheid. Als ze geen perfecte moeder is, oppert regisseuse Alice Winocour, dan is dat gewoon omdat die niet bestaan.
Proxima is ontwapenend, en dat zonder flauwe trucjes. De soundscapes van Ryuichi Sakamoto (The revenant) slaan een brug tussen haar dromen, twijfels en daden. Is de meest aanwezige moeder een betere moeder? Betrokken zijn is niet simpelweg een kwestie van fysieke nabijheid.