HET ABSURDISME VAN DE LAGEEMISSIEZONE

Moeten we nu verontwaardigd zijn over vervoersmaatschappij De Lijn, omdat het bedrijf met een kortzichtig beleid al niet veel eerder geïnvesteerd heeft in elektrische of hybride bussen? Of moeten we ons ergeren aan de Vlaamse overheid omdat haar kortzichtige beleid er toe heeft geleid dat De Lijn de afgelopen jaren te weinig middelen kreeg om op tijd te investeren in propere bussen? Of moeten we de Brusselse regering verwijten dat ze niet flexibel is en De Lijn boetes oplegt, waardoor ze nog minder kan investeren in propere bussen? Want als het even tegenzit, dreigt De Lijn 8 miljoen euro te moeten betalen omdat ze met bussen rondrijdt die de strenge LEZregels overschrijden.

Maakt Brussel een uitzondering voor De Lijn, dan voedt dat bij burgers ongetwijfeld het onrechtvaardigheidsgevoel en de antipolitiek, want waarom moeten zij dan wel betalen als ze zich niet aan de normen houden en komt De Lijn weg met het argument ‘we zijn er mee bezig’?

Maakt Brussel geen uitzondering, dan zal dat ongetwijfeld ten koste van de service gaan. Miljoenen euro’s die niet kunnen besteed worden aan propere bussen en niet aan meer chauffeurs, terwijl er nu al zoveel ritten worden afgeschaft wegens geen personeel. Het gevolg zal zijn dat nog meer mensen De Lijn de rug toekeren omdat ze tevergeefs op bussen en trams staan te wachten, want geld om te investeren in een fatsoenlijk aankondigingssysteem is er blijkbaar ook niet.

Wie zal dus de pineut zijn als De Lijn die boetes moet betalen? De burger die het geld niet heeft om een auto te betalen en uit pure noodzaak aangewezen is op bus en tram, én de burger die het goede voorbeeld wil geven en zijn of haar steentje wil bijdragen aan propere lucht en een beter klimaat. Het boetesysteem ondermijnt dus het doel van een lageemissiezone, want een goed werkend en uitgebreid openbaar vervoer is net het sluitstuk van een succesvolle lageemissiezone en een absolute noodzaak als we de lucht zuiverder willen en de uitstoot van broeikasgassen naar beneden.

Het absurdisme is het gevolg van het ontbreken van een volwassen overlegcultuur tussen overheden, burgers, privé en overheidsbedrijven. Het is niet alleen voldoende om doelstellingen te formuleren, je moet ook maatregelen nemen die alle betrokkenen faciliteren om die doelstellingen te bereiken. Zoals Rotterdam deed, waardoor in drie jaar tijd het wagenpark zo erg vergroende dat er nu geen LEZzone meer nodig is. Maar daar heb je lef en inzicht voor nodig en de bereidheid om samen te werken.

Het boetesysteem ondermijnt het doel van een lageemissiezone