De supporter wordt manager
Met zijn overstap naar RSC Anderlecht maakt bankmanager Karel Van Eetvelt een verrassende loopbaankeuze. Al vindt hijzelf van niet. ‘Mijn roots liggen in de sport.’
‘Ik heb altijd gezegd: als er zich ooit een geweldige uitdaging aandient in de sport, dan spring ik op die trein. Twee weken geleden, op het einde van de kerstvakantie, was die uitdaging er plots, toen ik het aanbod kreeg om ceo van Anderlecht te worden.’
De liefde voor de paarswitte voetbalclub heeft Karel Van Eetvelt geërfd van zijn vader Jozef, de oudburgemeester van Bornem. ‘Ik herinner me dat ik zes jaar was toen ik in 1973 aan de hand van mijn vader naar LierseAnderlecht ging kijken. Op links zag ik de slangenmens, Robby Rensenbrink, keer op keer zijn man voorbij dribbelen. Dat was zeer emotioneel. Ik was meteen verkocht.’
Aan het Sportkot in Leuven studeerde hij af als licentiaat lichamelijke opvoeding, maar dat diploma zou in zijn beroepsloopbaan geen enkele rol spelen. Eerst werkte Van Eetvelt op het kabinet van de toenmalige Vlaamse ministerpresident, Gaston Geens (CVP), een partijgenoot van zijn vader. Daarna – tot op vandaag – maakte hij carrière in de wereld van het patronaat, als manager bij verschillende werkgeversfederaties.
Toen hij aan de slag ging bij Febelfin, gaf Van Eetvelt toe weinig van de bankenwereld te weten. ‘Op de eerste vergaderingen die ik meemaakte, leek het alsof ze Chinees spraken’
Spreekbuis grootkapitaal
Als gedelegeerd bestuurder van Unizo behoorde Van Eetvelt jarenlang tot het sociaaleconomische establishment. Hij was een belangrijke stem in de Groep van 10, de club van nationale toponderhandelaars van vakbonden en werkgevers, en was onder meer ook regent bij de Nationale Bank. Bij het grote publiek maakte hij naam als eerste verdediger van de middenstand. In de media schuwde hij harde uitspraken aan het adres van de vakbonden niet, maar in het overleg bleek hij niet te beroerd om compromissen te sluiten.
Voor de bankenfederatie Febelfin bleek dat de ideale bagage om Van Eetvelt eind 2017 binnen te halen als nieuwe topman. Het was een opmerkelijke transfer: de verdediger van de kleine zelfstandige werd plots de spreekbuis van het grootkapitaal. Ook voor de banken was hij een atypische keuze: Van Eetvelt is geen bankier. Dat gaf hij ook onomwonden toe: ‘Ik ken weinig van de bankenwereld. Op de eerste vergaderingen die ik meemaakte, leek het alsof ze Chinees spraken.’
Burgerbeweging
Al die tijd was er de lokroep van de politiek. Bij meer dan een regeringsvorming viel zijn naam als potentieel kandidaatminister. Vorige zomer werd hij nog genoemd als mogelijke opvolger van Wouter Beke als CD&Vvoorzitter. Maar Van Eetvelt kreeg binnen de partij onvoldoende gehoor voor zijn voorgenomen hervorming.
Amper een dikke week geleden hield hij nog een opgemerkt pleidooi voor de oprichting van een nieuwe politieke beweging, die volop zou inzetten op burgerparticipatie. ‘In Italië had je de Vijfsterrenbeweging, in Frankrijk En Marche. Waarom zou dat in België niet kunnen?’
Maar nu is er dus een nieuwe carrièrewending. Verrassend. Of toch niet? Van Eetvelt vertelde daarover gisteren deze anekdote: ‘Als student aan het Sportkot kwam ik na een wedstrijd Michel Verschueren (de toenmalige Anderlechtmanager, red.) tegen. Toen die mij vroeg welke job ik later wou doen, antwoordde ik: “Wat gij nu doet”.’