2.500 vluchtelingen vroegen erkenning diploma aan
De advocaten willen van de assisenzaak in Gent tegen drie artsen vooral het proces van de euthanasiewet maken. Maar de kans is bijzonder klein dat ze daarvoor bij assisenvoorzitter Martin Minnaert aan het goede adres zijn.
Tussen januari 2014 en februari 2019 hebben 2.551 vluchtelingen aan de instelling NaricVlaanderen gevraagd om hun bachelor of masterdiploma te erkennen en gelijk te schakelen met een diploma aan een Vlaamse instelling, om te kunnen voortstuderen of om daarmee werk te zoeken. Dat blijkt uit een studie van het Maxipacproject, een samenwerking tussen onder andere de VUB, de UGent, Thomas More en NaricVlaanderen. De aanvragen van vluchtelingen zijn daarmee goed voor een vierde van het totale aantal aanvragen. Ze komen vooral van Syriërs, Irakezen en Palestijnen. Voor alle internationale studenten geldt dat hun diploma hier niet altijd evenveel waard is.
Over het algemeen erkent Naric een diploma het vaakst als een niveau bachelor, zonder specifieke afstudeerrichting. In het geval van een specifieke erkenning is dat vooral voor de studiegebieden handelswetenschappen en bedrijfskunde en industriële wetenschappen en technologie.
Het Maxipacproject onderzocht ook of NaricVlaanderen vluchtelingen in de erkenningsprocedure al dan niet onbedoeld discrimineert. Het blijkt niet dat zij meer problemen hebben om een diploma erkend te krijgen dan andere buitenlanders.
‘Zijn geest is scherp, zijn oren een beetje minder.’ Onder de Gentse strafpleiters is het een publiek geheim dat voorzitter Martin Minnaert (61) graag heeft dat er in de rechtszaal luid genoeg wordt gesproken. Maar verder valt er weinig kritiek te horen op de rechter die het euthanasieproces voorzit waarbij drie artsen zich moeten ver antwoorden voor de dood van Tine Nys.
‘Minnaert is een zeer gedegen en minzame magistraat, altijd objectief, met gevoel voor humor. Dat kan zeer ontmijnend werken op een assisenproces. Hij is zeker niet blind voor de rechten van verdediging. En daarnaast is hij een goede jurist die de wet tot in puntjes beheerst’, zegt een strafpleiter.
Minnaert is een rechter die volgens de advocaten lang nadenkt over de hoogte van de straffen die hij oplegt, omdat hij zich goed bewust is van de impact van een gevangenisstraf. Maar in de eerste plaats staat hij in Gent vooral bekend als een nononsenserechter. Bij hem geen plaats voor ellenlange uitweidingen en advocaten die vier keer hetzelfde zeggen in ande re woorden. ‘Hij houdt van korte plei dooien en is allergisch voor lange dagen op een assisenproces’, klinkt het in het Gentse justitiepaleis.
De voorzitter weigerde een reeks getuigen op te roepen die de beschuldig den en hun advocaten – in de eerste plaats Walter Van Steenbrugge – hadden willen horen op het proces. Maar ook de advocaten van de familie van Tine Nys vingen bot met een aantal van de getuigen die zij hadden voorgesteld. Voor de strafpleiters die al vaker zaken hebben gepleit voor de kamer van Min naert is dat geen verrassing. En met de een of andere ethische overtuiging heeft dat volgens hen niets te maken.
‘Minnaert weet heel goed hoe een assisenproces werkt. Hij zal alle getuigen horen die er echt toe doen. Als tij dens het proces blijkt dat getuigen die niet op de lijst staan iets kunnen toevoegen voor het vinden van de waarheid, zal hij die ook oproepen’, zegt een andere strafpleiter.
Minnaert is, klinkt het in koor, ‘allergisch voor show’. Hij is er voor op zijn hoede dat de op het proces aanwezige strafpleiters van het euthanasieproces een showproces maken. Zijn Gentse collega’s noemen hem ‘supercorrect’. Ook als persrechter – want dat is Minnaert – heeft hij de reputatie nooit buiten de lijntjes te kleuren. Hij zal zich nooit bezondigen aan off the recordcommentaar, vaak tot frustratie van de journalisten die met hem werken.
Joke Van Steen
Minnaert begon zijn carrière als onderzoeksrechter en verhuisde in 1999 naar het Gentse hof van beroep. De meest mediatieke zaak die hij ooit voorzat, is de assisenzaak tegen Olav Herreman uit 2010. Herreman stond terecht voor de moord op Joke Van Steen. Op zaterdag 11 november 1995 keerde de 17jarige Van Steen niet terug van een avondje stappen in Oudenaarde. De assisenzaak eindigde met een vrijspraak, nadat de openbaar aanklager die zelf had gevorderd bij gebrek aan bewijzen.
In 2010 zat Minnaert het proces voor tegen Pierre Buslot uit Lebbeke. Die had zijn zieke moeder gedood met een insulineinjectie. De man werd niet schuldig bevonden aan moord, maar wel aan opzettelijke slagen en verwondingen met de dood tot gevolg. Hij werd veroordeeld tot negen jaar cel.
‘Minnaert is een zeer gedegen en minzame magistraat, altijd objectief, met gevoel voor humor’