Wie smelt voor Veerle Baetens?
Actrice zoekt in Berlijn geld voor regiedebuut ‘Het smelt’
Er is dit jaar geen enkele Vlaamse fictiefilm geselecteerd op de Berlinale. Toch liep Veerle Baetens zich de afgelopen dagen de benen van het lijf in Berlijn, maar dan op de European CoProduction Market, op een steenworp van het festival. Dat deed ze samen met haar producers Bart Van Langendonck en Sarah Marks van Savage Film, het productiehuis dat ook Roskams biopic over Sylvia Kristel op het getouw heeft staan en Drop shot,
Tom Barmans langverwachte opvolger voor Any way the wind blows.
In Berlijn draait het voor hen allemaal om Het smelt, of liever:
The melting, de verfilming van Lize Spits roman waarmee Veerle Baetens haar regiedebuut zal maken. ‘We hebben al een Nederlandse coproducent en rekenen erop in totaal een budget bij elkaar te krijgen van zo’n 2 miljoen euro’, zegt Van Langendonck. ‘We zoeken nog een coproducent voor het resterende half miljoen. We kijken vooral richting Duitsland en Frankrijk.’
Net voor het interview kreeg hun pitch voor The melting de Arte Award, een prijs ter waarde van 6.000 ofte een peulschil in het hele kostenplaatje. ‘Maar het is wel een award die je zichtbaarheid verhoogt’, zegt Marks. ‘Meteen lopen er mails binnen van Europese producers. De voorbije drie dagen hebben we al 32 keer onze film gepitcht om een sales agent of producent te overtuigen.’
Klappen van de zweep
De titel van het boek doet al eens een belletje rinkelen, al is het in Duitsland Und es schmilzt en in Frankijk Débâcle. In de Benelux gingen er 200.000 exemplaren over de toog, dat boezemt een coproducent toch vertrouwen in dat dit verhaal een snaar raakt bij veel mensen.
Het helpt vast ook als je een bekende actrice bent zoals Veerle Baetens, die de voorbije jaren ook in Frankrijk werkte. En Van Langendonck is eveneens geen onbekende in Berlijn, waar hij Runds
kop voorstelde. ‘De mensen kennen toch vooral Veerle, als actrice van The Broken Circle Breakdown’, relativeert hij. ‘Dat helpt wel wat. Maar een debuut blijft toch altijd wat moeilijker om mensen te overtuigen mee in het bad te springen. Dan vragen ze of ze al enkele kortfilms kunnen kijken, maar die zijn er in Veerles geval niet. Wel heeft ze twintig jaar op de set gestaan,
ze kent het klappen van de zweep.’
Baetens: ‘Ik heb ook meegeschreven aan de tvserie Tabula rasa en het maakproces van heel dichtbij gevolgd. Ik ontken niet dat het een beetje beangstigend is om nu voor het eerst een film te regisseren. Maar ik ben al 3,5 jaar aan het werken aan dat script: eerst twee jaar alleen, vervolgens ben ik opnieuw begonnen met scenarist Maarten Loix. Ik ken het verhaal vanbinnen en vanbuiten. Ondertussen weet ik ook heel goed wat ik visueel wil doen. Maar als actrice heb ik geleerd dat veel afhangt van toeval. Je kan zo veel voorbereiden als je wil: op de set draait het anders uit en daar geldt alleen de race tegen de klok.’
Zo ver zijn we nog niet: de opnames zijn pas voor de lente van 2021; de film wordt pas in 2022 in de cinema verwacht.
Wheelen, dealen
Behalve die coproductiemarkt, is er ook de (grotere) European Film Market (EFM), waar de verschillende Europese filmfondsen producenten proberen te verleiden om in hun land te komen opnemen. Ze steken elkaar de loef af met om ter strafste taxshelterregelingen. Het is een plek van wheelen en dealen, waar films ook worden verkocht voor distributie in de hele wereld.
Daarom worden er tal van films vertoond die niet op het festival staan, met dit jaar vier Vlaamse: Cleo, Muidhond, Yummy en The barefoot emperor. Vooral Yummy valt in de smaak – tussen honderden films valt een Vlaamse zombiekomedie wel op.
Alleen smolt de interesse in die Market de voorbije jaren zienderogen, vrij synchroon met de Berlinale zelf. Het festival stagneert de voorbije vijf jaar min of meer op (een indrukwekkende) 330.000 bezoekers, maar dat gaat hoofdzakelijk om inwoners van Berlijn. Onmiskenbaar daagden er almaar minder buitenlandse journalisten op, bij gebrek aan Amerikaanse filmsterren en opzienbarende premières. Ook het coronavirus strooide roet in het eten: zeker zestig Chinezen moesten hun kat sturen.
‘De Market is een tikje te rustig geworden’, beaamt Christian De Schutter van Flanders Image, dat instaat voor de buitenlandse promotie van de Vlaamse film. ‘Dit jaar is het festival ook opgeschoven op de kalender. Over een dikke twee maanden begint Cannes al, de grootste filmmarkt ter wereld.’ Het stopt nooit.
‘Als actrice heb ik geleerd dat veel afhangt van toeval. Je kan zo veel voorbereiden als je wil: op de set draait het anders uit en geldt alleen de race tegen de klok’