STRAKS BEWIJST CORONAVIRUS ONS NOG EEN DIENST

Verspil nooit een goede crisis. Die stelregel is ook in Rome bekend. De Italiaanse viceminister voor Economie, Laura Castelli, riep gisteren de Europese Unie op tot begrip voor haar land. Het naleven van de Europese begrotingsregels wordt voor de op twee na grootste economie van de EU bemoeilijkt door het opduiken van het nieuwe coronavirus. Maar ook zonder die tegenslag stond het land er al slecht voor.

De economische groei van Italië was eind vorig jaar negatief. Relatief gesproken heeft Italië de grootste overheidsschuld van de eurozone, na Griekenland. Het toerisme, dat voor 13 procent van het bbp staat, zal onvermijdelijk lijden onder de maatregelen die de overheid uitvaardigt om de opmars van het virus te stuiten. Zo gezien moeten we bijna hopen dat ook ons land spoedig rechtstreeks met de coronaepidemie te maken krijgt. Dan kunnen ook wij een smoes verzinnen voor het uitblijven van een volwaardige regering die werk maakt van het oplopende tekort. De Europese Commissie verwacht tegen midden volgende maand een eerste budgetvoorstel. Dat zou het begin van het einde kunnen zijn van de relatieve rust die in Europa heerst over het Belgische nongoverno.

Met meldingen van nieuwe gevallen in Spanje, Kroatië, Oostenrijk en Zwitserland werd het duidelijk dat Europa alweer voor een uitdaging staat, na de bankencrisis, de schuldencrisis, de vluchtelingencrisis en de Brexit. Opnieuw wordt het zaak om eenheid te smeden uit de verscheidenheid. De vorige keren hebben geleerd dat die oefening telkens met pijn en moeite verloopt, langer duurt dan gewenst en nooit helemaal voorbij is.

De Italiaanse premier Giuseppe Conte riep de andere lidstaten gisteren op erover te waken dat Italiaanse burgers als gevolg van de coronauitbraak niet met discriminatie geconfronteerd zouden worden. Dat gevaar is reëel. Bij een onzichtbare dreiging hebben overheidsdiensten de neiging voor de verkramping te kiezen. Ook al is die remedie vaak erger dan de kwaal.

Het heeft geen zin onbesuisd barrières op te werpen die onnodig de circulatie van goederen in de Unie hinderen. Maar er is mogelijk ook een pluszijde. De eerste beelden van lege rekken in de warenhuizen zijn er al. Nog voor er echt sprake is van toeleveringsproblemen, roepen ze vragen op over de goede zin van onze distributiemodellen. Misschien blijkt straks dat we eigenlijk kunnen leven met wat minder. Minder aanbod, minder keuze, maar ook minder vrachtwagens op de weg. Als oefening voor die andere bedreiging, de klimaatcrisis, bewijst het coronavirus ons eigenlijk een dienst.

Misschien blijkt binnenkort dat we eigenlijk kunnen leven met wat minder