Met het hoofd tegen de mier
Nu gisteravond in Aalst de pop is verbrand en de confetti weer gaat liggen, moeten we het misschien eens hebben over datgene waar het de voorbije dagen vrijwel nooit is gegaan: het plezier van carnaval en de explosie van creativiteit die het genereert.
Er is zondag urenlang een stoet door de stad getrokken die het resultaat was van maanden werk. Maar als je maandag de kranten opensloeg, was daar niets van te merken. Het leek wel alsof de media als vliegen rond een paar koeienvlaaien hadden gecirkeld, en niet zagen dat dit maar een paar stippen waren in een verder groene wei. De Standaard toonde een foto van de Joodse mieren op zijn front en binnenin de krant. Ook De Morgen had twee keer de mieren. Het Laatste Nieuws toonde de mieren en nog een paar andere varianten op Joodse karikaturen. Gazet van Antwerpen: de mieren. Het Belang van Limburg: een Joodse karikatuur. Gelukkig was er nog
Het Nieuwsblad, dat in een strook onderaan toonde dat er ook nog met andere situaties en bevolkingsgroepen werd gelachen.
Dat de media van een mier een olifant hebben gemaakt, hebben ze in Aalst natuurlijk zelf gezocht door met een therapeutische hardnekkigheid te blijven volhouden dat zij met alles mogen lachen, omdat dat nu eenmaal een aangeboren Aalsterse kwaal is. Het is een tunnelvisie waar zeker hun burgemeester hen niet uit zal leiden. Hij profileerde zich als een clown voor wie het alle dagen carnaval is.
Maar door zich te verenigen rond de lomperiken die zich gedroegen als pesters op de speelplaats, hebben ze zich in Aalst wel de ajuinen uit hun hof laten stelen. Terwijl er alweer zoveel schoonheid, verfijning (jawel!) en humor (uiteraard) te zien was. Want de stoet in Aalst is een kruising tussen pakweg de decors van Tomorrowland – Aalst was eerst! – en een bundel met cartoons. Van de als Zonnekoning neergezette JeanJacques De Gucht, die verliefd naar zichzelf kijkt in de Aalsterse Spiegelvijver, tot die jongen die zich verkleedde als een tegen vandalisme ingepakte parkeermeter. En zelfs in de Unescotoestanden zaten nog goede grappen. Zoals die groep die geen sabbatjaar nam, maar een ciabattajaar en verkleed was als ciabatta’s. Dat is absurd, dat is ook Aalsters en dat is geweldig. Ze zouden die humor moeten beschermen. In Vlam! reageert een redacteur op een nieuwsfeit dat hem niet onverschillig laat